This post is also available in: English (Engels)
Ik interviewde talloze dj's over hun debuut. In 2016 sprak ik met 'Mr. Welcome To The Future' a.k.a. Quazar a.k.a. Gert van Veen: "Ik voelde me meer muzikant en producer dan dj."
“De eerste keer dat ik als dj op een podium stond, was in december 1993 op de allereerste Welcome to the Future in Paradiso, Amsterdam. Draaien deed ik er eigenlijk altijd maar bij, want ik voelde me meer muzikant en producer dan dj. In de jaren tachtig speelde ik gitaar en keyboards in een paar new wave-bands, waarmee ik door heel Nederland heb getoerd. Maar toen house explodeerde in de Summer of Love van 1988, wist ik eigenlijk meteen dat mijn toekomst in het produceren van dansmuziek lag.”
Seven Stars
“Een jaar nadat ik was aangestoken door het housevirus, maakte ik – samen met Corné Bos en Roxy-dj en house godfather Eddy de Clercq – mijn eerste houseplaat, A-men, ‘Pay the piper’ (1989). Het werd een echte dansvloerhit in de RoXY, en was het begin van een hele reeks releases, zoals House Of Venus ‘Dish n tell’ en de eerste Quazar, ‘Seven Stars’ (1990). Het was te gek om dj’s een plaat te horen draaien die ik had gemaakt en ondertussen zelf onzichtbaar (maar glunderend) op de dansvloer te staan.”
Go Bang!
“Toch begon het al snel weer te kriebelen: ik wilde die tracks ook zelf kunnen spelen, live on stage. Na enkele podiumexperimenten met Eddy de Clercq en House Of Venus, met wie we onder anderen in de zomer van 1990 in de RoXY (Amsterdam) en Waakzaamheid (Koog aan de Zaan) optraden, kreeg ik begin 1991 een eerste kans om live spelen serieus aan te pakken. ‘Seven Stars’ van Quazar was verschenen op het Go Bang! label van Boudisque, dat op dat moment veel succes had met internationale hits van onder meer D-Shake. Ook het Boudisque-label Torso deed het goed. Zo ontstond bij de platenmaatschappij het idee om een tournee door het clubcircuit te doen, de Atmosphere Tour, met dj’s als D-Shake en Dimitri, plus een aantal live-acts van Go Bang en Torso: gitaarband Eton Crop, reggaeband Surkus en Quazar.”
Een hele onderneming
“Samen met mijn toenmalige muzikale Quazar-partner Eric Cycle zette ik een complete live-set van een uur in elkaar, bestaande uit zo ongeveer alle tracks die we tot dat moment hadden gemaakt. Eric speelde elektronische drums, percussie en basgitaar, terwijl ik zelf de andere elektronische apparatuur bediende, zoals de 909 drumcomputer, de 303 acidmachine en de grote mengtafel, waarop ik alle sounds van de verschillende apparaten mixte. Een preparen voor een gig was, op z’n zachtst gezegd, een hele onderneming. Ik was eigenlijk ook niet anders gewend. Omdat ik jaren in bandjes had gespeeld, vond ik het normaal dat je alle apparatuur – versterkers en instrumenten – zelf moest sjouwen. Met Quazar was het echter wel even andere koek. We hebben het over het begin van de jaren negentig vorige eeuw, dus lang voor de tijd van de eerste laptops. Wilde je je muziek live spelen, dan moest ook echt elk instrument mee: samplers, synthesizers, drumcomputers, fx-apparaten, een mengtafel en ook onze Atari computer. Alleen al het opbouwen, waarbij alle apparaten met elkaar verbonden moesten worden met midi- en audiokabels, kostte minstens een uur. En dan het sjouwen…Gelukkig waren we altijd met een heel team, inclusief chauffeur, licht- en geluidsman en een aantal vrienden, met wie we in een grote bestelbus naar elk optreden reden.”
Zwarte monster
“Heel gezellig, dat toeren, al was het altijd weer een domper dat we na een nacht feesten al die apparaten om een uur of zeven of acht ’s ochtends weer naar boven moesten tillen naar mijn huis op de Rozengracht, pal naast de brandweer, op de vierde etage. Vooral een grote zwarte, houten flightcase geheel gevuld met zware 19-inch apparaten – en daarom ‘het zwarte monster’ genoemd – was een regelrechte ramp. We moesten vaak lootjes trekken om te bepalen welke twee ongelukkigen ditmaal de klos waren en dat ding naar boven moesten zien te tillen.”
Muzikale aardbevingen
“Mijn ‘huiskamer’, was omgedoopt tot studio en stond helemaal vol met apparatuur, die na elk optreden de volgende dag ook weer opgebouwd moest worden. Het was het meer dan waard, want live spelen met een elektronische band was helemaal te gek. Vergeleken met een dj heb je als live-act zoveel meer mogelijkheden. We gebruikten geen standaard mengpaneel met twee schuiven, maar een studiomixer met zestien kanalen, zodat je elke track telkens opnieuw helemaal anders kon laten klinken. Je kon de mix aanpassen aan het moment en aan de akoestiek van de zaal, live arrangeren, jammen en vooral ook: heel veel aan knoppen draaien. Alle synths op het podium werden ingezet, waarbij we live met de filters speelden, om alle sounds zo te kunnen boetseren. En dat op een volume waarmee je muzikale aardbevingen kon veroorzaken. Je kon de tracks werkelijk laten klinken zoals het moment voelde. Ingetogen en diep, of razend en uitgelaten. In de loop der jaren werden we daar steeds beter in: inspelen op het moment, op het publiek, op elkaar. Tracks onverwacht een andere kant opsturen en los en ongedwongen jammen. Zover waren we overigens nog niet, tijdens die eerste Quazar-tour. We zaten nog in het proces van ontdekken hoe dat eigenlijk ging, live spelen.”
Dampende nacht
“Het eerste Quazar optreden van de Atmosphere tour was in april 1991 in het Paard van Troje in Den Haag. Er was behoorlijk wat publiciteit aan vooraf gegaan, want op veel plekken waar we kwamen, was nog niet eerder een house-feest gegeven. Het Paard was dan ook uitverkocht en het werd een dampende nacht.”
Tomeloze energie
“Onze grote troef was dat we niet alleen twee producers en hun apparatuur op het podium hadden, maar ook een zangeres, Yolande (later dat jaar nam Farida Merville haar plaats in) en danseres Sophia Sintos, die eigenlijk de blikvangers waren. En dat was ook de bedoeling. Wij vonden dat de house-experience niet werd uitgedrukt door twee jongens achter hun elektronische apparatuur. Nee, dance was bloed, zweet en tranen. Danseres Sophia had ik leren kennen in de RoXY, waar ze altijd haar vaste eigen danspodium had en de hele nacht helemaal losging. Sophia was professioneel danseres geweest in clubs op Ibiza – een periode die fraai wordt beschreven in haar dit jaar verschenen autobiografie ‘Adem’. Ze was precies wat ik me voorstelde van een echte housedanseres: haar tomeloze energie werkte als een dynamo en zweepte de vibe van de nacht op. Met Sophia werd het feest meteen een stuk wilder. Op veel plekken waar we kwamen, waar het publiek totaal niet was gewend om te dansen, maar alleen maar stond te kijken naar bands op een podium, gaf Sophia het goede voorbeeld; dit was geen muziek om stil bij te blijven te staan. House was muziek om op te dansen.”
Pionieren
“Door als live dance-act op een podium te staan, waren we echt aan het pionieren. Er waren maar weinig anderen die dat ook deden, maar met degenen die ook zo pionierden, raakten we vaak bevriend. Zoals de Engelse groep Underworld. Met Karl Hyde en Rick Smith had ik veel gemeen, omdat zij eveneens als rockband in de 80’s waren begonnen en daarna de overstap naar house hadden gemaakt. Ik nodigde de toen nog nauwelijks bekende groep uit voor de tweede editie van Welcome to the Future in Paradiso (april ’94), dat in die jaren een platform werd voor elektronische producers, die net als Quazar live speelden. Later leverde Karl Hyde ook de vocals voor twee Quazar tracks, zoals Sunflower (1994) en Confusing the sun (1997), die we nu nog steeds live spelen.”
“Dat we met Quazar nu ons 25-jarig jubileum vieren, aanstaande zaterdag 1 oktober in Paradiso, Amsterdam – de plek waar we in 1991 ook ons Amsterdamse debuut maakten – zegt genoeg over hoe geweldig het is om live te spelen en zo je eigen muziek te kunnen laten horen. Dat we 25 jaar later nog steeds op een podium staan en nog altijd die kick voelen, illusteert de tijdloze kracht van de house-experience.”
Dit artikel is oorspronkelijk op 29 september 2016 gepubliceerd op DJMag.nl.
