This post is also available in: English (Engels)
DJ Natarcia a.k.a. Natarcia Ommen en ik hadden meteen een klik. Niet zo vreemd als je te maken hebt met deze getalenteerde vrouw met een bijzonder prettige persoonlijkheid en een bijbehorende warme en soulful manier van draaien. In 2017 vertelde deze blackhouse-pionier haar debuutverhaal. “Ik was achttien of negentien toen ik in clubs begon te draaien.”
“Ik ben niet iemand die enorm tegen dj’s opkijkt. Ik keek op tegen Prince en Michael Jackson, van hen was ik fan. Dj’s zijn voor mij meer matties. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien is, het altijd goed. Je hoort geregeld dat upcoming dj’s veel van ons, de pappies en mammies van de house, kunnen leren, qua techniek en drive. Ik denk dat het andersom echter ook zo werkt. Het mes snijdt aan twee kanten.”
DOK
“Mijn eerste echte gigs waren in het toenmalige ’t Okshoofd in Amsterdam, later het Vrouwenhuis en het nieuwe DOK. Daar heb ik leren draaien. Ik was achttien of negentien toen ik in clubs begon te draaien. Daarvoor draaide ik wel op schoolfeestjes waar ik probeerde te mixen, maar of het lukte? Nope. Op een gegeven moment vroeg ik een goede vriend, DJ Tyson, of hij mij het mixen kon leren. Hij deed eenmaal zijn uiterste best maar ik leerde sneller scratchen dan mixen. Toch is scratchen nooit m’n ding geworden. Ik vond het niet bij mijn draaistijl passen.”
Easy
“Ik baalde stevig dat ik het na deze eerste les niet onder de knie had. Alsof dat überhaupt kon.” (lacht) “Dus vroeg ik hem of hij zijn SL’s en mixer twee weken bij mij achter wilde laten, dan zou ik het mezelf wel leren. Zo easy bleek dat natuurlijk niet maar ik kwam wel een heel eind.”
Verre van strak
“Uiteindelijk heb ik pas echt leren draaien in clubs. Gewoon door het te doen. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik die kans kreeg. Mijn mixen waren in het begin verre van strak maar mijn platenkeuze maakte gelukkig veel goed en sloeg aan bij het publiek. Ik heb nog TDK-cassettebandjes met mixen waar ik toen oh zo trots op was. Als ik er nu naar luister, denk ik: ‘Cute maar: ooh mi gado!’.” (lacht)
Stoer
“In die tijd kreeg ik vaak te horen: ‘Je staat er zo stoer en gefocust bij!’. Ik antwoordde dan: ‘Stoer? Je moest eens weten!’ Ik stond namelijk geregeld strak van de zenuwen, zeker het eerste half uur. Heel af en toe heb ik dat nog steeds. Daar is niks mis mee, vind ik. Stel je voor dat ik bij elke gig aankom met het idee: ‘Zo, dat varkentje zal ik met mijn bijna 28 jaar ervaring eens even wassen’. Ik denk dat het dan tijd zou zijn om iets anders te gaan doen. Het is gezonde spanning en die verschaft ook weer een drive.”
Flirterig
“Mijn allereerste gig was dus in 1989 in ’t Okshoofd aan de Amsterdamse grachtengordel. Het was echt een underground club met real night people, kunstenaars, muzikanten, criminelen. Kortom: een gezellige boel. Het publiek was complimenteus, vriendelijk en flirterig. In die tijd stonden nog niet zoveel dames achter de knoppen. Ondertussen keek ik mijn ogen uit, want ik ging zelf toentertijd nog niet uit.”
Fierce Ruling Diva
“Ik arriveerde met mijn beste vrienden van school en twee gewone koffertjes vol 12 inches (inclusief platen van mijn ouders), singles, schoonmaakdoekje en een reserve single-adapter. Ik was superzenuwachtig maar stond gelukkig veilig in een donkere hoek opgesteld. Ik draaide uiteenlopende muziek: Prince, Sheila E., The Family, soul, swingbeat, US-garage en wat hitjes uit die tijd. Daarnaast greep ik wel eens naar het hardere werk, want ik danste destijds bij Fierce Ruling Diva, de live-act van Jeroen Flamman en Jeff Porter (Abraxas). Ik was dol op de tracks die deze heren en onze vrienden maakten en draaiden op Suptopia, Hellraiser, Thunderdome en Multigroove. Tracks als You gotta Believe van FRD en Kiss the Skyvan Frequency/Orlando Voorn vind ik nog steeds geweldig.”
Hardere housekant
“Mijn eerste gig verliep super en dat vond het publiek gelukkig ook. Of ik fouten heb gemaakt? Natuurlijk, maar ik denk dat ik daar zelf meer van baalde dan de crowd. Die liefde voor hardere house en de underground scene heb ik overigens altijd behouden. In Amsterdam draaide ik soulful en clubby maar in Rotterdam kon ik mijn andere hardere housekant goed kwijt.”
Tijdperk SL 1200
“Vroeger nam ik alle tracks mee die ik mooi vond en die ik kon dragen. Zo draai ik nu nog steeds. Ik neem altijd twee volle usb-mapjes mee met veel nieuwe maar ook oude tracks en zeker niet alleen house. Vraag me echter niet naar de huidige Top 40 muziek, die ken ik niet. Destijds wel. Ik kijk tegenwoordig geen tv meer en luister sporadisch naar de radio. Ik denk dat ik tevens een van de laatste dj’s was die overstapte naar cd’s en later usb’s. Ik had nooit gedacht er een einde aan het tijdperk van de SL1200 zou komen. Maar ja, tijden veranderen. Ik merk wel dat vinyl een comeback aan het maken is en hoop dat deze trend doorzet.”
Drie volle kratten vinyl
“Als ik de kans krijg, neem ik mijn vinyl mee naar een gig. Ik vind het heerlijk om weer ouderwets in te schatten hoe lang ik nog heb om mijn nieuwe track in te mixen. Een krasje of een tik is ook niet erg. Ik hou niet van voorbereide mapjes met alle tracks van A tot Z gerangschikt in een playlist. Vroeger draaide ik het liefst met drie volle kratten vinyl bij me in de booth. Natuurlijk kwam niet elke plaat aan bod, maar ik had wel alles paraat en kon gewoon, lekker spontaan, mijn verhaal vertellen. Nu draai ik op festivals of tijdens grotere optredens meestal een classics of een blackhouse set.”
Smileys
“Naar platenzaken gaan, hoorde er vroeger simpelweg bij. Als ik een plaat vond die echt ‘de shit’ was, kocht ik er meteen ook eentje voor Miss Monica en één voor DJ Promiss. Dat deden zij ook voor mij. We kladderden de hoezen vol met smileys of andere lieve dingen.”
Voor en door vrouwen
“Die eerste gig in ’t Okshoofd ging vooraf aan mijn eerste residency in het Vrouwenhuis, ook in Amsterdam. Het feest waar ik draaide, was een feest voor en door vrouwen. Het mooie vond ik dat iedereen die aan dit maandelijkse feest meewerkte gelijk was. Samen stortten we ons op de complete op- en afbouw, inclusief speakers sjouwen. Gemeenschappelijk versierden we de boel en richtten alles gezellig in. Volgens mij verdiende iedereen ook precies hetzelfde bedrag.”
Sportthema
“Een mooie tijd was dat. Het feest had elke maand een ander thema. Ik herinner me het sportthema, waarin de vrouwen in tennisoutfits verschenen, en in balletkleding, basketbal- of voetbaltenue, enzovoort. Alles werd gezamenlijk beslist en de dj had niet meer aanzien dan de toilet- of kassadame, de lichtvrouw of de dame achter de bar. Dit gegeven heb ik altijd met me meegenomen: een feest neerzetten, doe je met z’n allen! Mede daarom hou ik nog steeds van lange sets op vaste locaties. Zo geef je samen een ziel aan de venue. Bovendien weet je als dj dan ook welke tracks de collega’s achter de bar mooi vinden.” (lacht)
Sinners in Heaven
“Ik heb ook nog een tijd in het nieuwe DOK gedraaid. Dit werd vervolgens Sinners in Heaven. Dat was voor mij de allerbeste leerschool ooit. Ik draaide zes of zeven dagen per week van 22.00 tot 06.00 uur. Er kwamen veel vaste bezoekers van wie sommigen speciaal voor het laatste uurtje soul/slow jams.”
Groovemaster Johnson
“Een poos later leerde ik in de RoXY Groovemaster Johnson kennen. Van hem kreeg ik de kans om in de Amsterdamse Club Havana te draaien. Ik hield van lange mixen, het liefst met vocalen. Hij gaf me de tip om dat soort mixen te maken met tracks die de mensen kennen. ‘Anders heeft niemand door wat je aan het doen bent’, was zijn argument en dat klopte als een bus.”
Brok zenuwen
“Ik leerde ook veel door naar andere dj’s te luisteren zoals Gino Lightner, Dano, Buzz Fuzz & Cockie, Orlando Voorn, Marcello, Jean en Joost van Bellen. Ik had een vaste vrijdag in De Richter en mocht soms invallen als Dimitri niet op woensdag kon. Dan was ik één brok zenuwen maar het waren altijd mooie avonden. Ik was enorm onder de indruk van Doc Martin uit Los Angeles omdat hij met vier of zes draaitafels draaide en varieerde van hiphop tot hele stevige house en alles daartussen. Dat had ik in Nederland nog nooit gehoord.”
Once a dancer
“Ik leer gelukkig nog elke dag iets nieuws. Ik draaide vroeger met een Dateq of gebruikte Rodec mixers en die hadden geen effecten. Tijdens het afgelopen Amsterdam Dance Event (ADE) hoorde en zag ik Jeff Afrozilla bij een van de Afrohouse events van Black Stereo Records. Wow, wat een genot voor mijn ogen, oren en voeten – once a dancer, haha. Dat is nou een dj die z’n gear door en door kent, niet zomaar aan de knoppen aan het sjorren is, niks teveel doet maar de juiste balans heeft in het gebruik van alle mogelijke effecten! Na dit optreden ben ik mezelf ook meer in mijn mixer en CDJ’s gaan verdiepen.”
Verlegenheid
“Een van de dingen waar ik echt aan moest wennen, was om vanuit de donkere veilige dj-booth naar een podium te moeten verhuizen waar een hele band op had kunnen staan. De manager van een van de grote clubs, Las Palmas in Rotterdam, waar ik een van de resident-dj’s was, had dat door. Hij hielp me daar gelukkig snel vanaf. ‘Nou Tass’, zei hij, ‘we spreken af dat je het eerste half uur naar het publiek gaat kijken, lacht en af en toe eens zwaait. Zo niet, dan vraag ik de lichtman/vrouw de spot op je te richten’. Je begrijpt dat mijn verlegenheid direct verleden tijd was. Ik ben hem daar nog steeds dankbaar voor.”
Liefde voor dieren
“Naast het draaien, heb ik als pedagogisch medewerker in de jongerenhulpverlening gewerkt en met dieren bij de DOA (Dierenopvang Amsterdam). Daarvoor kende ik alleen het uitgaansleven. Door eens iets anders te doen, ontdekte ik dat de wereld eigenlijk overal hetzelfde is. Het draaien staat bij mij op een gedeelde eerste plaats met mijn liefde voor dieren. Mijn motto is: ‘Just be the best person you can be and make sure you surround yourself with loving like-minded spirits’.”
Blackhouse
“Blackhouse is voor mij een mix van afrohouse, wat een enorm breed genre is, latin, US-garage, soulful, gospel, deep funky en disco house. Het is een gevoel. Ik wist nooit zo goed uit te leggen wat mijn stijl nou precies is. In 2007 bedacht ik de naam Natarcia en begon ik blackhouse-feestjes te geven. Als ik aan blackhouse denk, zie ik housedansers uit de gay scene voor me.”
“Ik ben nog steeds volop bezig. Maart gaat een leuke maand worden. Naast mijn vaste gigs in de Harbour Club Amsterdam en het Jaz in the City Hotel, sta ik ook op Thuishaven op het festival The Promised Land Wintercircus.”
Foto credit Natarcia 2017: Sil Adjete, Samantha Noten
Dit interview met Natarcia is oorspronkelijk op 2 maart 2017 gepubliceerd op DJMag.nl
Wie is Natarcia?
Natarcia Ommen a.k.a. dj Natarcia is geboren in Suriname, precies op de dag dat haar ouders in het huwelijk traden. Ze groeide op in Amsterdam met de favoriete muziek van haar ouders: soul en Surinaamse liedjes en muziek van Millie Jackson, Marvin Gay, Betty Wright en Lieve Hugo. In plaats van met poppen speelde ze met platen.
Het kon dan ook niet anders of Natarcia werd dj, waar ze al op school mee begon. Ze schreef haar eigen teksten en begon met rappen en breakdance. Bovendien werd ze in 1988 ook nog danseres voor de houseband Fierce Ruling Diva. Na dit een paar jaar te hebben gedaan, kwam Natarcia tot de conclusie dat haar voorliefde bij het mixen van vinyl lag en besloot ze fulltime Ddj te worden.
Begin jaren ’90 begon Natarcia haar professionele DJ-carriere bij danscafé Havana in de Reguliersdwarsstraat, waar ze 8 jaar lang resident-dj was op de woensdagavond. Ze draaide toen voornamelijk R&B en garage. De Havana was toentertijd de absolute the place to be voor zowel homo’s als hetero’s.
Natarcia trad daarna ook in Richter op, waar een underground-sfeer heerste en waar ze ook draaide tijdens de geruchtmakende Wasteland-parties. Na de sluiting van Richter in 1996 draaide ze nog een aantal jaren in de Urban club Ministry. Ondertussen trad dj Natarcia ook nog met enige regelmaat op in gaycafe April en homodiscotheek Exit.
Natarcia vestigde haar naam met haar optredens en werd resident-DJ worden op de Pussy Lounge clubavond in de roemruchte discotheek RoXY, in Gay Palace in Rotterdam en in Club Stalker in Haarlem. Daarnaast draaide Natarcia in talrijke andere clubs, bijvoorbeeld in The Powerzone, de Supperclub, Vakzuid, Escape, Sinners, The Zebra, Odeon en Marcanti in Amsterdam, in de Cruise Terminal, Las Palmas, Absolutely Stereo en Thalia Lounge in Rotterdam, in de Winkel van Sinkel en Monza in Utrecht en in Night Live in Nijmegen. Natarcia werd hiermee een van de bekendste en populairste vrouwelijke DJ’s van ons land.
Uitstapjes naar het buitenland dienden zich eveneens aan. Zo trad Natarcia onder meer op bij Cafe d’Anvers in Antwerpen, bij Café Keese en Tivoli in Hamburg en bij David la Chapell’s Pre Party in Berlijn, bij Tribal Vibe in Lissabon, bij Tivoli in Barcelona en Amnesia op Ibiza, bij Queens in Parijs, bij de Party 4 Riva Diva Group in Turkije, bij Club Zeppelin en Minesteria in Moskou, bij After Hour Power in Los Angeles en bij de H2O parties in Johannesburg en Durban in Zuid-Afrika.
Natarcia noemt haar stijl Blackhouse: een mix van US garage (vocal house), latinhouse, deephouse, electro, techno, club en tribal. Ze laat zich bij haar keuze ook leiden door het soort feest en de mensen waarvoor ze draait. Maar voor welke stijl Natarcia ook kiest, het zijn altijd sexy grooves met opzwepende basslines en funky drums die de toon zetten.