This post is also available in: English (Engels)
Na enkele korte ontmoetingen met Jacques Garotta a.k.a. danslegende Jack de Marseille, was het in september 2020 tijd voor zijn debuutverhaal. Dus deze aflevering in de serie MY FIRST GIG: de Franse DJ/producer Jack de Marseille: "Ik had toen nog nooit met vinyl gedraaid
“Hoe ik in de muziek beland? Het was in ieder geval niet door het anderhalve jaar pianoles dat ik heb gehad. Nee, het begon allemaal toen ik een jaar of elf was en mijn moeder besloot om de garage op te ruimen. Ineens lagen daar allemaal cassettes uit ‘76/’77 en een paar vinyls. Ik vond hiertussen een cassette met cosmic-discoachtige muziek, denk Jean-Michel Jarre. De naam van de band was Space Art. Ik kon eindeloos van die sferische synthesizergeluiden genieten, het was als een nummer dat nooit eindigde. Like a good trip in your mind.” (lacht) “We hadden thuis overigens alleen die ene cassetterecorder en geen draaitafel, dus met de vinyls kon ik in eerste instantie niet veel.”
Tennisleraar
“Ik heb tot mijn 24ste tennis gespeeld en tennisles gegeven op de tennisschool in Cap d’Agde, een stad in de buurt van Montpellier. Ik speelde uiteraard alleen ’s zomers. ’s Winters ging ik lekker stappen. Toen ik mijn eerste tennistoernooi won, kon ik uit twee prijzen kiezen: een vakantie naar Tunesië of een gettoblaster. Ik koos direct voor de laatste. In die tijd luisterde ik vaak naar een Frans radioprogramma genaamd Prélude. Daar werd over mixtapes gesproken en ik wilde deze graag zelf gaan maken. Zo begon ik met knippen en plakken van muziek die ik van de radio opnam. Nee, ik maakte ze niet om aan vrienden of zo te verkopen, ze waren alleen voor mezelf bestemd.”
Aantrekkingskracht
“Ik ging al in ‘87/’88 stappen in Cap d’Agde. Meestal in de gay scene want dit was de enige scene waar al meer elektronische muziek werd gedraaid. Ik heb ontzettend veel gedanst. Daarnaast oefende de dj een grote aantrekkingskracht op me uit. Vaak stond ik hem te kijken en dacht: ‘Wow, deze jongen kan pas draaien!’ Ik zag zijn passie en wilde dit ook. Vanaf dat moment ben ik veel over raves gaan lezen. Verder deed ik er niets mee want ik moest in ’89 een jaar lang mijn dienstplicht in het leger vervullen. Uiteindelijk is hier wel mijn pad in de muziek begonnen.”
Residency
“In dienst leerde ik namelijk een gast kennen, Renato, die een residency in een kleine bar genaamd Elle & Lui in Cap d’Agde had. We raakten bevriend en toen ik in 1990 het leger uitkwam, besloot ik hem in de club op te zoeken. Bij aankomst vertelde de eigenaar van Elle & Lui me echter dat Renato ziek was en in het ziekenhuis lag. Vervolgens vroeg hij of ik Renato’s draaiavonden wilde overnemen. Bedenk wel, ik had op dat moment nog nooit met vinyl gedraaid. Renato meende dat ik het gewoon moest proberen. Hij zei: ‘Als je in tempo mixt, hoeft de clap alleen maar bij de clap te komen en de boom bij de boom, enzovoort’. Inmiddels had ik zelf een paar vinyls gekocht en van het geld van de residency kocht ik er elke week meer bij.”
Brood op de plank
“Ik was overigens totaal niet zenuwachtig voor die eerste gig. Ik stond al jaren zelf in die venue te dansen en ik was dol op de muziek. Omdat het natuurlijk niet mijn thuisstad was maar de locatie van mijn seizoenswerk kende ik niet veel mensen echt goed. Mijn ouders zijn tolerante mensen maar waren evenmin van de partij. Zij respecteren mijn keuzes, als ik maar brood op de plank breng. Dat er geen vrienden of familie waren, maakte verder niet uit. Het was een enorm open-minded scene die vooral uit een extravagant publiek met gays, transseksuelen en travestieten bestond, veelal dertigers en veertigers. Je kon in die tijd bijna nergens anders terecht voor house. Ik denk dat er die avond zo’n man of tweehonderd op de dansvloer stonden, maar dat werden er in de loop van die zomer al snel meer omdat een toenemende groep mensen op zoek gingen naar house. Dat had er ook mee te maken dat op zaterdagavond op de Franse radio steeds meer programma’s met elektronische muziek kwamen. Ik weet nog wel een paar platen die ik draaide, bijvoorbeeld Back to Life van Soul II Soul en de Jungle Brothers met I’ll House You.”
Alles opnemen
“Ik was zelf tijdens de gig vooral druk met het enthousiasmeren van het publiek. Soms sprong ik gewoon even uit de booth en ging lekker los met de dansende mensen. Dit is ook de periode geweest waarin ik elke dag bijleerde. Ik draaide vier maanden lang elke avond van 22 uur tot middernacht voor een man of tweehonderd. Renato had me nog een gouden tip gegeven: ‘Neem alles op wat je doet, daar kun je van leren. Study it!’ Zo heb ik mezelf stapje voor stapje leren draaien. Ik geloof overigens niet dat ik destijds grote fouten heb gemaakt. Ik heb al die optredens namelijk inderdaad opgenomen en toevallig vorige week nog eens naar die tapes geluisterd. Bovendien had ik toen al geleerd: ‘Als je een fout maakt, gewoon ‘cut’’.” (lacht)
Underground raves
“Niet veel later leerde ik in Marseille een jongen kennen wiens vriendin in Parijs underground raves organiseerde. Ik raakte met hem bevriend en via hen op talloze raves in Parijs gedraaid. Later, in 1992, hebben we samen de eerste echte rave in Marseille op poten gezet. Dit concept is later in heel Zuid-Frankrijk doorgevoerd en ik heb op elk van die raves gestaan. Ik was namelijk een van de enigen die in tempo kon draaien. Vanaf 1996 ben ik ook gaan produceren en heb ik mijn eerste buitenlandse gigs gehad.”
Passie en drive
“Of ik nog tips heb voor mensen die net beginnen met produceren of draaien? Jazeker, het begint bij het besef dat muziek produceren niet per se tot roem leidt. Er zijn zo enorm veel producers op dit moment! Wat je als dj nodig zult hebben, zijn passie en de drive om mensen te laten dansen. Je draait niet voor jezelf, je draait voor je publiek. In de huidige tijd lijkt dit in de vergetelheid te zijn geraakt.”
Bubbel
“Ik las laatst een stuk van een Duitse journalist die stelde dat de (commerciële) bubbel wel moest barsten. Dat denk ik ook. Het is tijd voor reflectie, bezinning en meer intimiteit met de mensen. Dat is met een stream lastig te bereiken. Ik ben zelf aan het experimenteren met effecten tijdens de stream. Uiteindelijk dwingt het huidige bestaan ons tot meer creativiteit dan voorheen. We moeten terug naar de oorsprong van love, peace & happiness waarbij we zorg voor de aarde dragen.”
“Nog een klein puntje over een persoonlijke mijlpaal: volgend jaar zit ik dertig jaar in het vak. Naar aanleiding daarvan heb ik Behind The Box in het leven geroepen. Dit is een dicussieplatform op facebook en een serie van projecten die zullen worden onthuld.”
Dit interview met Jack de Marseille is oorspronkelijk in september 2020 gepubliceerd op This Is Our House.
Wie is Jack de Marseille?
Bekend als pionier van elektronische muziek, heeft hij veel bijgedragen aan de opkomst van de Franse technoscene, eind jaren 80. Jack de Marseille deed voor techno in het zuiden van Frankrijk wat Laurent Garnier deed vanuit Parijs. Het succes van zijn sets leidde ertoe dat hij in 1998 werd verkozen tot beste Franse DJ door “Coda”, het eerste tijdschrift dat exclusief gewijd was aan elektronische muziek en cultuur sinds 1996. Het volgende jaar werd hij door “Trax Magazine” als nummer één geklasseerd.
In mei en juli 1992 organiseerde Jack de Marseille de Atomix-feesten in Marseille. Het was de eerste keer dat een ravefeest werd geautoriseerd. De buzz rond deze feesten, waar ook Laurent Garnier speelde, was zo groot dat Jack de Marseille werd gecontacteerd om op te treden op het Transmusicales de Rennes festival sinds december 1992. Vanaf dat moment werd Jack De Marseille gevraagd om op te treden op de meest populaire festivals ter wereld: Boréalis in Montpellier (Frankrijk), Astropolis in Brest (Frankrijk), Sonar in Barcelona (Spanje), Dance Valley in Amsterdam, I Love Techno in Gent (België), Energy in Zwitserland, Mayday in Mexico en Duitsland, Nature One en Time Warp in Duitsland, Sziget in Boedapest, Creamfields festival in Buenos Aires (Argentinië), Global Gathering in Engeland, La Fiesta des Suds en Marsatac in Marseille (Frankrijk).
Hij vermenigvuldigde ook zijn residenties en werd uitgenodigd in de meest prestigieuze clubs: The Rex en The Palace in Parijs, Tresor en Berghain in Berlijn, Space, Pivilège, Amnésia en Pacha in Ibiza, Rohstofflager en Weetamix in Zwitserland, Fuse in Brussel, Café d’Anvers, Ministry of Sound en Heaven in Londen, The Arches in Glasgow, The Area in Montreal, Love E Club in São Paulo, Volar in Hong Kong, Roxy in Praag, OTV in Zagreb, club IT, Now en Wow en Club More in Nederland, Matis in Bologna, Rachdingue, Sala del Cel, Florida 135, Loft en Ku in Spanje.
In 1998 nam Jack de Marseille deel aan de Techno Parade, georganiseerd in Parijs naar het voorbeeld van zijn Berlijnse broer, de Love Parade, die 1,5 miljoen toeschouwers trok. In 1999 organiseerde dezelfde federatie een evenement met Jack in het Centre Georges Pompidou (Parijs, Frankrijk). al deze evenementen hielpen elektronische muziek te vestigen als een kunstvorm en kregen erkenning van autoriteiten, media en artiestenorganisaties. Jack de Marseille speelde hier ook een actieve rol in.
Als gevolg van zijn talrijke ervaringen besloot Jack de Marseille om zijn eigen muziek te componeren en maakte Submerge zijn eerste single in 1997. Het werd uitgebracht op Ozone, het label van Oxia en Kiko. Deze nieuwe richting in zijn carrière was de inspiratie voor de oprichting van zijn eigen label Wicked Music in 2001. Jack wilde andere artiesten laten profiteren van zijn succes door hen te produceren. Hij tekende onder andere EDP, David Carretta, Trisomie 21 en 2 Rare People. In 2002 bracht Jack de Marseille zijn eerste album “Free my music” uit op Wicked Music / Wagram, waarvan meer dan 16.500 exemplaren werden verkocht.
De volgende jaren zijn uiterst druk voor Jack: hij speelde in alle uithoeken van de wereld en vond toch nog tijd om talrijke remixes te produceren voor artiesten als Audio Bullys, P.Diddy, Slow Train, The Advent, Anthony Rother en Trisomie 21.
Om het universum te creëren waarin hij ons zou willen onderdompelen, heeft Jack de Marseille ervoor gekozen om banden aan te gaan met andere artiesten, zodat zijn muziek het pure akoestische niveau kan overstijgen en de geesten van zijn publiek kan raken. Het is zeker daar dat de boodschap van Jack de Marseille ligt.