This post is also available in: English (Engels)
Danny Howells is een van de aardigste jongens in de DJ-scene. Danny creëert magie met zijn passie voor alle muziekstijlen en zijn unieke geluid. We kwamen met elkaar in contact via de Britse dj Paul Sparkes. In 2020 interviewde ik Danny Howells over zijn eerste optreden. "Ik was vreselijk zenuwachtig en bang dat ik het zou verpesten."
“Ik groeide op in de jaren zeventig in een muzikaal gezin in de Hastings, in het zuiden van Engeland, niet zover van Bristol. Mijn moeder was gek op Motown en de Beatles, mijn tante luisterde naar pop, Bowie en Led Zeppelin, dus ik was al om jonge leeftijd gewend om allerlei verschillende genres te horen.”
Met twee jaar eerste platenspeler
“Volgens mij kreeg ik op mijn tweede al mijn eerste platenspeler. Andere kinderen hadden speelgoed, ik was altijd met dat ding in de weer. De platen kreeg ik van iedereen om me heen. Later kwam er natuurlijk een cassetterecorder waarmee ik muziek van de radio op kon nemen. Het waren de seventies dus soms was de muziek ook nog visueel spannend, denk maar aan Bowie. Ik was compleet geobsedeerd door muziek en dat ben ik nog steeds.”
Hou je gear in perfecte staat
“Als tiener begon ik mixtapes te maken en draaide deze soms op bruiloften binnen de familie. Als er een ‘echte’ dj was, maakte ik altijd een praatje. Op een van de bruiloften stond een dj die vervolgens de hele avond notities voor me heeft gemaakt met tips voor het draaien. Denk aan zaken als: ‘Neem altijd genoeg verschillende muziek mee naar een event’, ‘Oefen thuis met praten in de microfoon’ en ‘Houd je gear in perfecte staat’. Dat briefje heb ik nog steeds ergens liggen.”
Populaire radiodeuntjes
“De jaren tachtig stonden bol van de 12 inches, daar had ik dus stapels van. Frankie Goes To Hollywood, Blue Monday van New Order en Madonna. In Hastings was een levendige clubscene maar de muziek die er werd gedraaid, bestond vooral uit populaire radiodeuntjes of optredens van live bands.”
Bedrock feest
“Tot John Digweed, die ook in de regio is geboren en getogen, begon met het geven van feestjes in een club genaamd Crypt. We hebben het nu over het begin van de jaren negentig. Volgens mij was de eerste keer dat ik erheen ging een Bedrock-feest. Het was tevens de eerste keer dat ik een hele avond lang alleen maar deze bijzondere muziek hoorde en niet plaatje op en plaatje af, gemixt met bijvoorbeeld Primal Scream. Hier hoorde ik Orbital en het deed iets met me. Het voelde als een natuurlijke ontwikkeling dat ik me hierin ging verdiepen.”
Weergaloze sfeer
“Het was een bijzondere tijd. We bevonden ons niet in het epicentrum van de house, London, maar we bereikten wel een vergelijkbare weergaloze sfeer. Het is sindsdien nooit meer hetzelfde geweest. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slechter is geworden, maar vooral anders. Het was destijds zo bijzonder omdat alle mogelijk muziekculturen in elkaar overvloeiden. Je trof in de house scene ook goths aan. Het was verfrissend om te zien hoe alle ‘gangs’ samenkwamen en zich in de muziek verenigden.”
Verjaardag van Prince
“Mijn eerste keer draaien voor een klein publiek is een verhaal apart. Mijn vrienden en ik waren namelijk gek van Prince en besloten een feest te geven ter ere van Prince’ verjaardag. Dit deden we in een klein clubje dat Cricketers heette. We draaiden de hele avond nummers van Prince en wat andere soul en R&B. Ik herinner me dat De La Soul de revue is gepasseerd. Ik weet ook nog dat we stomdronken zijn geworden.” (lacht)
Assistent-verpleegkundige
“Hier stonden het eerst twee draaitafels voor mijn neus. Ik wist binnen een minuut wat ik ermee kon doen. Dat ging volslagen natuurlijk. Vanaf dat moment wilde ik er zelf ook twee hebben. Ik had echter net mijn eerste baan als assistent verpleegkundige in een psychiatrische kliniek en verdiende bar weinig. Gelukkig kende ik een jongen die wat apparatuur in zijn winkel had staan, waaronder JB Systems platenspelers. Die mocht ik op afbetaling bij hem kopen, zodat ik thuis aan de slag kon. Ik denk dat ik wel tien jaar op deze beltdrives heb gedraaid. Ik heb er nog steeds eentje staan en hij doet het nog perfect.”
Amazing experience
“Met die twee platenspelers maakte ik uiteraard ook weer mixtapes die ik aan vrienden gaf. Ik was totaal niet bezig met een carrière als dj of voor een publiek staan, ik vond het vooral leuk om die tapes te maken. De eerste mixtape was bar slecht, dat weet ik nog wel. Mijn vrienden vonden die tapes uiteindelijk wel leuk en waren van mening dat ik met clubeigenaren moest gaan praten zodat ik er kon draaien. Ze pushten me net zolang tot ik in 1991 bij Crypt aan de bel trok en daar een half uurtje op een vrijdagavond house mocht draaien. Dat beviel de eigenaar zo goed dat ik mijn eerste residency kreeg. Dat was een amazing experience.”
John Digweed
“In diezelfde tijd gaf een vriend een van mijn tapes aan John Digweed. John belde me naar aanleiding daarvan maar ik was niet thuis. Ik moest hem uit een telefooncel terugbellen.” (lacht) “Ik was supernieuwsgierig wat hij van me wilde. Toen ik hem eindelijk te pakken kreeg, bleek dat hij mijn stijl kon waarderen en me als opening-dj wilde voor een groot event op de Hastings Pier. Dat was eind ’91 of begin ’92.”
De nacht in zuigen
“Daar stond ik dan, voor drie- of vierhonderd mensen. Ik was verschrikkelijk nerveus en bang dat ik het zou verpesten. Nee, ik heb desondanks niets voorbereid thuis. En ja, ik had enkele instructies van John gekregen. ‘Je bent niet de ster van de show. Probeer de mensen die binnenkomen rustig in de nacht te zuigen’. Ik wist dus dat ik niet moest pieken. Op basis daarvan heb ik platen geselecteerd. Ter plekke bekijk ik dan welke ik draai. Met dertig jaar ervaring doe ik het nog steeds zo. Het gaat erom dat je op de crowd reageert, het is een interactie.”
Malen
“Ik weet niet meer of ik fouten heb gemaakt. Waarschijnlijk wel, maar niet van dien aard dat het iemand opviel. In eerste instantie was ik niet echt tevreden over mijn optreden. Het bleef maar door mijn hoofd malen of ik wel goed genoeg was geweest. Tot op ik maandag het verlossende telefoontje kreeg: ‘Je hebt het prima gedaan, we willen dat je vaker bij ons draait’.”
Crazy hours
“Mijn familieleden kwamen in die tijd niet naar mijn gigs. Gelukkig had een grote vriendenkring die me kwam steunen. Voor meisjes had ik in die periode geen tijd. Ik werkte crazy hours, soms wel veertien uur per dag. Ik werkte of ik feestte, dat was mijn leven.”
Bron van inspiratie
“Ook kwamen we geregeld met de lokale dj’s bij elkaar. Het was een echte community, waarin we uren over de platen praatten die we net hadden gekocht of samen stonden te draaien. Je kunt dus zeggen dat we elkaars mentor waren. John Digweed was de grootste lokale man. Hem te zien draaien, was een enorme bron van inspiratie.”
Hartaanval
“Juist bij een event van John ging het vervolgens een keer helemaal mis. John had Sasha uitgenodigd maar dit niemand verteld. Ik moest de boel opwarmen, maar het lukte niet. Wat ik ook deed, het publiek reageerde nergens op en ik werd wanhopig. John gaf toe dat het een raar publiek was, maar wat moest ik ermee? Toen hij vervolgens ook nog eens Sasha aankondigde, kreeg ik bijna een hartaanval. De paniek was compleet! Nee, niet vanavond! Niet nu ik net zo’n moeizame set had gespeeld!”
Buitenlandse gigs
“Sinds 1994 produceer ik ook. Ik leerde Tim Cross kennen, een man die een stukje ouder is en me fascineerde omdat hij in punkbands had gezeten. Bij hem thuis is het produceren begonnen. In 1994/’95 tekenden we muziek bij diverse labels. Dit heeft mijn carrière een goede boost gegeven en naar het volgende niveau getild. Onze vierde track Crash die we onder het alias Squelsh maakten, was behoorlijk succesvol en leidde tot mijn eerste buitenlandse gigs in Ierland en Nederland.”
Mick Boskamp
“In Nederland liep het lekker omdat ik in ’97 of ’98 Mick Boskamp ontmoette. Hij was journalist voor Playboy en gefascineerd door de elektronische dansmuziek. Hij strikte me voor een mixalbum dat bij ID&T is gereleased. Sindsdien heb ik vaak in Nederland gedraaid.”
“Nu ligt in de dance scene natuurlijk alles op z’n gat. Ik werk als vrijwilliger bij een lokaal veganistisch restaurant dat door Corona in zwaar weer is gekomen. Hoewel het niet echt mijn forte is, heb ik me daar met de decoratie beziggehouden. Ik heb de afgelopen maanden twee of drie tracks uitgebracht, maar Covid-19 heeft mijn drive wel wat weggenomen. Ik zie het niet zitten om online te draaien of in een venue met social distancing. Dat is gewoon niet mijn stijl. En alleen vanuit mijn huis draaien, daar voel ik me niet comfortabel bij. Niet weten voor wie ik draai, vind ik niks. Wat gigs met publiek betreft, is het dus afwachten wat de toekomst brengt.”
Dit interview met Danny Howells is oorspronkelijk in September 2020 op This Is Our House gepubliceerd.
Wie is Danny Howells?
Danny Howells is een van de weinige dj’s in de scene van vandaag die echt een eigen stijl heeft. Met zijn passie voor alle muziekstijlen en zijn aanstekelijke persoonlijkheid heeft Danny Howells een uniek, eclectisch geluid gecreëerd dat hem heeft gevestigd als een van de meest gevraagde dj’s ter wereld. Danny Howells is een van de meest hardwerkende en toegewijde personen in de branche, met meer dan 30 jaar ervaring en een hectisch tourschema dat hem voortdurend over de hele wereld brengt.
Danny Howells heeft in ’s werelds coolste clubs opgetreden en had residencies op plaatsen als Arc, Ministry of Sound, Twilo, Renaissance, The End en Bedrock, evenals zijn eigen Dig Deeper-nachten wereldwijd. Met een uitgebreide catalogus van goed ontvangen mixalbums heeft hij mixes samengesteld voor Global Underground. Hij is de enige dj die met zijn Miami-album niet alleen heeft bijgedragen aan de Global Underground-serie, maar ook aan de 24:7- en Nu-Breed-serie.
Daarnaast stelde Danny Howells een cd samen voor de Choice-serie van Azuli, evenals albums voor Renaissance, samen met drie delen van zijn eigen Nocturnal Frequencies-serie. Als producer is hij verantwoordelijk voor vele opvallende tracks, waaronder de tijdloze Persuasion/Repercussion op Bedrock Records, Breathe op Renaissance Records en Kinkyfunk op Yoshitoshi Records. In 2004 scoorde Danny Howells ook een hit met het nummer Dusk till Dawn. Danny heeft ook enorm succes gehad op de dansvloer met Deep Dish’s “Size DDD” en de Eminem-sampling “Nobody Listens To Techno”.
In recentere jaren heeft Danny Howells zich gericht op originele producties voor zijn eigen Dig Deeper-label, waarvan enkele zijn gelicenseerd voor mixalbums door artiesten als Juan Maclean op zijn DJ Kicks-album, en Cassy voor haar recente compilatie op Cocoon. Op het remixfront heeft Danny Howells eerder platen gemixt zoals Roachford’s “Ride The Storm”, Madonna’s “Get Together” en Bent’s “Waiting For You”. Andere artiesten die de remixbehandeling hebben gekregen, zijn onder anderen We Deliver, Stryke, International Observer, Robbie Williams, David Morales, BT, Chakra, Coco and Stonebridge, Destiny’s Child en nog veel meer, waaronder recentelijk Felix Da Housecat’s paarse eerbetoon, “We All Wanna Be Prince”.
Het opbouwen van zijn discografie van originele producties is een belangrijke prioriteit voor Danny Howells. Hij is ver gekomen sinds zijn beginjaren in zijn geboorteplaats Hastings, hoewel zijn liefde voor alle muziek hetzelfde is gebleven. Danny Howells is een dj met een brede muzikale smaak die alles interessant vindt, van jazz tot rock, pop en alles wat een beetje bizar is. Hij houdt ervan zijn eigen speciale tracks te promoten net als platen die niemand anders heeft ontdekt en heeft een manier om cutting-edge grooves te combineren met publiekstrekkende dynamiek waardoor hij in staat is om een connectie te maken met zijn publiek. Dit maakt Danny Howells een van de meest geliefde dj’s ter wereld.