This post is also available in: English (Engels)
Ramon Brouwer aka Nomar was de winnaar van de dj-contest van het bekende Amsterdamse housecafé TWSTD. Zijn eerste gig is hij natuurlijk evenmin nooit vergeten. “Ik gaf Van Bellen de plaat die hij als laatste draaide, hij bedankte me, pakte z’n spullen en vertrok.”
“Mijn first gig? Hmm… waar was die ook alweer? Ja, dat was in mijn woonplaats Uithoorn, in Jongerencentrum De Amstelkade. De exacte datum weet ik niet meer, maar het was volgens mij ergens in het voorjaar van 1997. Ik was 21 en werkte er als vrijwilliger. Ik had al meerdere demotapes ingeleverd in de hoop eens te mogen draaien op een houseavond. Want ik was inmiddels al twee jaar fanatiek thuis aan het oefenen en het was tijd om het buiten de buren en mijn ouders eens live aan een publiek te laten horen.”
De Amstelkade
“In die tijd werden in De Amstelkade af en toe dj-avonden georganiseerd, waar geregeld een bekende dj voor werd uitgenodigd. Vaak mocht een lokale dj op zo’n avond meedraaien. Elke keer dat ik een dorpsgenoot in de booth zag staan, realiseerde ik me hoe graag ik op die plek wilde staan.”
Joost van Bellen
“Die bewuste avond van mijn eerste echte gig was Joost van Bellen de gast-dj. Het was dus best druk. Joost was immers een bekende naam in de house scene; de man van onder meer de legendarische Amsterdamse RoXY. Al snel bleek echter dat Joost wat te soft draaide voor het Uithoornse publiek. Ze waren blijkbaar iets steviger gewend van vorige houseavonden, toen dj’s als Per, Cellie, JP en Fausto achter de draaitafels stonden.”
Dit was mijn moment!
“Ik weet nog goed dat ik die avond door de zaal liep en gewoon voelde dat het niet klopte: de combinatie van de muziek van Joost van Bellen met het publiek. Van Bellen draaide tot het einde maar nog voor hij klaar was, werd al overlegd of er nog een andere dj in da house was die het eerder kon overnemen. Joost had aangegeven dat hij geen zin had om zijn set aan te passen en de lokale dj uit het voorprogramma was alweer weg. Ik greep mijn kans en gaf bij de organisatie aan dat ik bereid was mijn platen thuis op te halen om het over te nemen. Ik wist dat ze mijn demo’s hadden gehoord en wisten dat ik een tandje steviger dan Joost draaide. Bovendien waren er veel mensen die mij persoonlijk kenden en het niet alleen leuk zouden vinden maar het me ook echt gunden. De organisatie ging meteen overstag. Hoppa, ik racete naar huis voor mijn platen. Eindelijk, dit was mijn moment! Ik was door het dolle heen.”
Zenuwen versus adrenaline
“Met trillende benen liep ik daarna het jongerencentrum in. Een aantal mensen riepen meteen hoopvol: ‘Ga jij draaien?’ En: ‘Draai even wat anders, want dit is niks, veel te soft’. Daardoor voelde ik me natuurlijk helemaal opgewekt en speciaal, maar tegelijkertijd was ik hartstikke zenuwachting natuurlijk. De verwachtingen waren hoog. Zou het allemaal wel goed gaan? Hier had ik al die uren elke dag thuis voor geoefend, maar dit was the real thing! Bovendien trad ik in de voetstappen van de grote Joost van Bellen; dat gaf een extra adrenalinekick.”
Trillende handen
“Daar stond ik ineens: in de booth, naast Van Bellen. Voor mijn ogen een grote menigte dansliefhebbers, vooral uit de regio, die klaar stonden om eindelijk op tracks met wat meer power los te gaan. Als ik dat niet zou waarmaken, zou de zaal waarschijnlijk snel leeg zijn. Met trillende handen legde ik de eerste plaat op de draaitafel. Ik kon natuurlijk niet meteen vol gas geven en wilde de set zo mooi mogelijk overnemen. Dat is tot op de dag van vandaag mijn streven. Helemaal precies op een ander inspelen, is nooit mogelijk, dus ik speelde op safe. Ik liet zijn track eerst rustig uit faden en startte zelf een track met een mooi intro. Zo had ik er meer vertrouwen in. De mensen in de zaal voelden echter meteen welke kant ik uitging. Het verschil met Joost was bepaald. Ik weet nog heel goed met welke plaat ik begon: dat was TBM (Tribal Bass Of Montpellier – Rolling Stones Destroyed) op het Franse Pinquin records. Een plaat die goed aansloot op de bpm van Van Bellen maar die net even een andere stijl aangaf. Iets meer techno/tech house en prima voor een binnenkomer. Tenslotte had ik nog genoeg stevigs voor later in mijn koffer en ik streefde naar een fijne opbouw. Dat deed ik ook altijd met mijn demotapes en dat voelde dus goed en vertrouwd. Die eerste klanken, de intro, de beat erin, wow! Ik had de regie in handen, het publiek was blij en iedereen keek naar me en juichte. Wat een ervaring!”
Eerste mixmoment
“Ik overhandigde Van Bellen de plaat die hij als laatste draaide, hij bedankte me, pakte z’n spullen en vertrok. Voor mij stond de wereld op dat moment even stil. Wat een kick! Lang duurde dat ogenblik niet. Ik moest uiteraard snel mijn volgende plaat uitzoeken zodat ik mijn eerste echte mix voor een publiek kon neerzetten. Ik had immers geen tijd gehad om de set voor te bereiden en had thuis snel wat platen thuis in een koffer gekwakt, zodat ik snel terug in het jongerencentrum zou zijn. Dus, hoe mooi het eerste moment ook was, ik wilde de sfeer na zo’n geweldige ontvangst wel vasthouden. En al helemaal omdat het mijn eerste echte gig was! Al snel was ik er klaar voor. Quazar was een mooie volgende. Draaien voor een crowd was echt wel anders dan thuis oefenen; ik moest heus even wennen. Het begon al bij het volume in zo’n zaal en vervolgens in de dj-booth staan. Maar dat eerste mixmoment ging gewoon goed. Hierdoor kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen en daarna ging het dak eraf.”
“Ik had de smaak te pakken en de dansvloer stond bomvol, wat me nog meer motiveerde. Zo heb ik die avond ruim anderhalf uur gedraaid, tot de tent sloot. Iedereen was supertevreden. Het vele oefenen thuis en al die uren en energie die ik thuis in draaien en platenkeuze had gestoken, wierpen onmiddellijk hun vruchten af.”
Wow!
“En ikzelf? Na die set zweefde ik letterlijk van alle spanning die ik eindelijk losliet, de adrenaline en vooral de opluchting dat het goed was gegaan. Die energie en waardering van de bezoekers, wow, ik kon het nauwelijks bevatten. Wat was dit gaaf! Om als dj voor een uitzinnig publiek te staan dat je dankbaar is voor jouw platenkeuze en helemaal losgaat! Dat wilde ik wel vaker doen!“
“Lucky me, dat mocht. Vanaf het nieuwe seizoen in het najaar was ik de vaste huis-dj in het Uithoornse De Amstelkade. Niet lang daarna organiseerde ik er zelfs mijn eigen avonden. Maar er is maar één first gig en die blijft je altijd bij!”
This article is oorspronkelijk op donderdag 4 december op DJMag.nl gepubliceerd.