This post is also available in: English (Engels)
tijd staat ze overal ter wereld te draaien, maakt ze remixes voor andere grote artiesten, produceerde haar eigen album en volgende maand start ze een wereldwijd te beluisteren radioshow met Carl Cox. Privé liggen haar wensen zo mogelijk nog hoger: de Verenigde Staten lonken. Een gesprek met een fragiele, kleine vrouw met immense ambities.
Bij de naam ‘Queen of Dark Techno’ doemt meteen het beeld van een imposante, grote verschijning op, maar Nicole Moudaber is het tegenovergestelde. Een frêle poppetje met daarentegen een indrukwekkende bos woeste krullen, nestelt zich tegenover me op het terras in Zaandam. Ze is al twee jaar bezig met stoppen met roken, maar dat is haar nog steeds niet gelukt, vertelt ze, terwijl ze een sigaret opsteekt. Na een optreden geniet ze ook graag van een joint, maar nooit van tevoren, verzekert ze me. Haar grote zonnebril blijft ook als we later vanwege de intimiderende Nederlandse wind naar binnen verhuizen, pontificaal op haar neus staan.
Ze heeft een hectische week achter de rug. Woensdag vertrok ze vanuit Miami naar Londen, vrijdag zat ze alweer in Napels en nu is ze dus hier in het pittoreske Zaanse. Slaap is er al 24 uur niet van gekomen. Hoe houdt ze het vol? “Vitamines zijn mijn grote vriend. Bovendien drink ik veel water”, verklapt ze haar geheim. Ook tijdens de sets van negen (!) uur die ze geregeld neerzet, staan de vitamineshots klaar. Eten komt er niet aan te pas, en soms wordt zelfs toiletbezoek overgeslagen. “Vooraf pep ik mezelf op en tijdens de sets ben ik meestal ‘locked in my zone’”, legt ze uit. “Zo draaide ik op Stereo in Montreal en daar ben ik negenenhalf uur niet naar de wc gegaan. Mensen herinneren zich dat en spraken me daar later op aan. Grappig.”
Dancefeest tussen moskee en kathedraal
Hoewel de in Nigeria geboren Libanese pas sinds 2008 als dj en producer aan de weg timmert, is de dancewereld haar al twintig jaar niet vreemd. Ze begon in 1990 als promotor in haar vaderland Libanon, direct na de burgeroorlog die het land jarenlang verscheurde. “Ik had tijdens mijn studie in Londen en bezoeken aan New York kennisgemaakt met dancemuziek en wilde deze naar Beiroet brengen. Mensen wisten niet wat dj’s waren en ik introduceerde hen daar. Toen de dj’s met hun koffers vol vinyl aankwamen, waren de Libanezen helemaal verbaasd. Vinyl, dat was toch iets met rockmuziek uit de jaren zeventig? Ook waren er geen clubs, dus dat eerste feest gaf ik buiten, op een parkeerplaats, tussen een gebombardeerde moskee en een verwoeste kathedraal. Die ruïnes verlichtten we met lasers en lichteffecten, het was magisch! Zo’n duizend mensen gingen compleet uit hun dak. Ze wisten niet wat hen overkwam.”
Vol vuur vertelt Nicole verder. Over hoe daarna diverse clubs hun deuren openden en over hoe de dance zich verspreidde in de Frans-Europees georiënteerde hoofdstad in het Midden-Oosten. Een van de avonden die zij organiseerde, was op Halloween. Homoseksuelen in het voornamelijk door Syriërs bestuurde land grepen haar feest aan als verkleedpartij en gingen helemaal los in hun drag-queen outfits. “We wilden vrijheid, allemaal.” Die avond werden echter ook foto’s gemaakt. Niet veel later verschenen voor Libanese begrippen nogal compromitterende foto’s onder de kop ‘Perversion in Lebanon’ op de cover van een buitenlands tijdschrift en vervolgens op vijf pagina’s in het blad. Voor Nicole het wist, stond de politie voor haar deur en moest ze mee naar het bureau. Gelukkig is haar zus advocate en redde haar van minstens een weekend in de cel.
Voor Nicole was de maat op dat moment echter vol. “Ik voelde me niet meer prettig in Libanon, ik was bang, zelfs getraumatiseerd. Daarom ben ik terug naar Londen gegaan.” Ze liet hiermee haar ouders, drie zussen en een broer achter in het onrustige land. In Londen trof ze haar partner die een eigen vinyl label had. Via hem rolde ze opnieuw de promotiewereld in.
Knopjesfobie
Inmiddels is Ibiza al jaren haar thuisbasis. Ze kocht er met haar toenmalige partner een huis dat ze samen ‘even’ dachten te renoveren. Nicole was klaar met het promoten en stortte zich vol op de villa. “Ik wist niets maar ik had tijd. En zo leerde ik alle frustraties en valkuilen kennen die bij zo’n renovatie komen kijken. Wat een hel! Bovendien sprak ik de taal nog niet. A nightmare in Spanish! Maar het was het allemaal waard, want uiteindelijk is het fantastisch geworden. Toevallig hebben we het huis vorige maand verkocht. Nu zoek ik nog naar een pied-à-terre in de vorm van een appartement. Een villa hoeft voor mij niet meer zo.”
Haar passie voor house liet Nicole echter niet los en toen de villa klaar was, wilde ze wel actief blijven in de dancewereld, maar niet langer als promotor. Ze besloot om te leren draaien. Dat ging natuurlijk niet zomaar dus ze liet ze dj en Traktorspecialist Mike Henderson van Native Instruments overkomen uit Londen.
Henderson staat ook aan de basis van het succes van onder anderen Victor Calderone. Een week lang, dag in, dag uit, stond ze met hem te draaien en leerde de fijne kneepjes van het vak. Te starten met vinyl! “Ik heb een amazing vinylcollectie. Zo heb ik àlle platen van Strictly Rhythm Records. Mijn grote held van vroeger is Armand van Helden, ook van hem bezit ik alle uitgebrachte platen.” De eerste keer dat ze met haar goede vriend en mentor Carl Cox draaide, was met cd’s. Inmiddels beheerst ze ook Traktor tot in de puntjes.
Als ik haar vraag hoe ze over de mij persoonlijk teisterende ‘knopjesfobie’ heen is gekomen, die menig beginnend dj of producer moet overwinnen, barst ze in lachen uit. Die fobie komt haar maar al te bekend voor. “Tricks kan ik niet geven, maar wel tips. Het begint allemaal met de passie voor muziek. De rest is oefening, kennis, skills en toewijding. You have to eat, drink, breathe and shit music every minute of every day.”
Starstruck
In 2013 werd de vrouw die in interviews vaak als mysterieus wordt bestempeld, benaderd door Alanis Morissette om een remix te doen van de track ‘Receive’. “Ik zat backstage bij haar show in Londen. Toen overviel het me: deze vrouw heeft maar liefst zeven Grammy’s gewonnen! En zij wil míj! Ik heb ongeveer tien minuten met haar gesproken en uiteindelijk zijn we allebei enorm tevreden met het resultaat.”
De vandaag bijzonder openhartige Nicole is zelf nog maar zelden ‘starstruck’. “Misschien als ik tegenover Madonna sta.” Inmiddels heeft ze de meeste muzikale groten der aarde dan ook allang ontmoet. Ze noemt tussen neus en lippen door Beyoncé en George Michael. Haar persoonlijke dancefavoriet van het moment is overigens de Tunesische technoproducer Kalden Bess. “Ik heb hem nog niet live ontmoet, maar we skypen aan de lopende band. Hij is fantastisch!” Naast Kladen Bess hebben de Canadees Nathan Barato, de Duitse Anja Schneider en Gary Beck dezer dagen haar speciale interesse.
Muziek als troost
Vorig jaar kwam Moudabers debuutalbum ‘Believe’ uit. In de periode daaraan voorafgaand overleed haar vader op 79-jarige leeftijd. Kort voor zijn dood zag ze hem nog. “Ik had in 2012 in Miami mijn eerste award gekregen. Hij was zo trots op me! Sowieso was hij blij dat ik niet meer in dat promoten zat.” Zijn overlijden leverde een album vol emoties op. “Hij was ernstig ziek en het greep me enorm aan om hem letterlijk te zien desintegreren, vervagen. Dat gevoel van verlies is in de plaat terug te horen. Maar ook de troost die de muziek me toen bood.”
In eerste instantie wilde ze na de dood van haar verwekker alleen maar werken, vergeten, vooral niet nadenken. “Als ik te veel vrije tijd had, werd ik depressief en moest constant huilen. Horrible.” Uiteindelijk nam ze voor het eerst in jaren noodgedwongen een poosje vrij. “Ik heb drie weken lang bijna alleen maar geslapen.”
Ambities
Opvallend is haar samenwerking met de Amerikaanse kledingontwerpster Patricia Fielding. On stage is Nicole zelf meestal gehuld in baggy workers en ruimvallende shirts. Is dit het type mode dat ze met het ontwerpersteam op de markt wil brengen? Ze schiet in de lach. “De kleding die ik tijdens mijn optredens draag, heeft niets te maken met wat ik privé aantrek. Ik sta nooit sexy on stage want ik wil dat het om de muziek gaat en niet om mij. Als ik speel, heb ik liever niet dat alle lichten op me zijn gericht.” De gesprekken met Fieldings team verlopen in ieder geval voorspoedig. De collectie gaat van start met een aantal T-shirts met coole prints. Eind dit jaar hangen ze waarschijnlijk in de rekken.
Nicole heeft nog meer ambities. Op het muzikale vlak wil ze vooral heel hard werken. “Werken is voor mij nimmer een battle. Ik heb gewoon nooit genoeg van de muziek, ik ben nooit tevreden en wil altijd voorwaarts naar het volgende level.” In mei start ze daarnaast, samen met Carl Cox, een wekelijkse radioshow die wereldwijd te horen is. Stiekem droomt ze ervan zelf ook ooit een Grammy te winnen. “Daar werk ik naar toe; that would be so great!”
En dan is er nog die grote privédroom. “Het liefst zou ik te zijner tijd aan de slag gaan voor de Verenigde Naties. Ik zou mijn bekendheid graag inzetten ten behoeve van de mensenrechten. Mijn artistiek platform hiervoor aanwenden. A dream come true.” Overigens is Nicole uiteindelijk ook een mens als wij allen, en zeker een mens met principes. Informerend naar de welbekende riant gehonoreerde privéfeesten van oliesjeiks en andere rijken der aarde, vertelt ze: “Een sjeik wimpel ik af. Dat komt door mijn ervaringen in Libanon. Ik hou niet van sjeiks.” Dan, ondeugend over haar zonnebril uitkijkend: “Maar als Albert van Monaco me op zijn feest wil hebben, zeg ik geen nee.”
This interview met Nicole Moudaber is oorspronkelijk op woensdag 23 april 2014 gepubliceerd op DJMag.nl.
Meer Nicole Moudaber?
