This post is also available in: English (Engels)
De Argentijnse Luke Santos en ik leerden elkaar bij de Amsterdamse Recycle Lounge kennen. Ondanks zijn rolstoel deden we samen geregeld een dansje. In 2016 vroeg ik hem naar zijn first gig en hoorde ik zijn ongelooflijke verhaal. Lees en huiver mee! “Elke zaterdag jongleerde ik met slechts één draaitafel, een cassetterecorder, een cd-speler en een roestig vierkanaals mengpaneel.”
“Ik begon in Buenos Aires met draaien, in mijn geboorteland Argentinië. Dat was in het midden van de jaren tachtig, dus ik begon op jonge leeftijd. Ik was toen ongeveer zestien jaar. Mijn eerste gigs waren vooral op schoolfeesten. Na een jaar werd ik echter door een Event Management Mansion ingehuurd om elke zaterdag op uiteenlopende events en feesten zoals bruiloften, corporate events en modeshows te komen draaien.”
Geen ego of glamour
“Bij dit werk kwam voor mij geen ego of glamour kijken. Het was voor simpelweg een vaste baan die ook nog eens behoorlijk goed werd betaald voor iemand van mijn leeftijd. Bovendien ontmoette ik mijn eerste serieuze vriendinnetje op een van deze events.”
Niet mijn beste vriend
“Elke zaterdag jongleerde ik met slechts één draaitafel, een cassetterecorder, een cd-speler en een roestig vierkanaals mengpaneel dat niet mijn beste vriend was. Toch slaagde ik er telkens weer in om er muziek uit te halen en uiteindelijk de mensen aan het dansen te krijgen. Zonder dat ik het besefte, doorliep ik eigenlijk de beste scholing voor wat in de verre toekomst mijn professionele leven zou worden, tot op de dag van vandaag.”
Industriële klanken
“House bestond op dat moment nog niet, althans niet voor zover ik wist. Wel werd ik toen al aangetrokken door de elektronische en industriële klanken van bands als Front 242 en Nitzer Ebb. Ook hield ik van de zachtere elektropop sounds van Britse bands als Depeche Mode, the Human League en New Order. Elke kans die ik dus had om het publiek te ‘martelen’ of als het tijd voor hen was om naar huis te gaan, leegde ik de dansvloer door dit soort muziek te draaien. Ik beschouwde mezelf overigens geenszins als een dj. Die twee letters bestonden nog niet in ons vocabulaire. Dat kwam pas veel later.”
Renaissance
“Wat ik zelf echter als mijn echte eerste gig beschouw, is toen ik weer voor een publiek draaide na wat ik mijn ‘renaissance’ noem. Mijn ‘wedergeboorte’ vond plaats in januari 2001 en mijn eerste publieke optreden daarna was in september 2005.”
Auto-ongeluk
“Wat is er gebeurd? Op het hoogtepunt van mijn carrière raakte ik betrokken bij een auto-ongeluk. Hierbij raakte ik verlamd zodat ik me vanaf mijn schouders naar beneden niet kan bewegen en niets voel. Ik heb een beetje kracht in mijn biceps. Op die manier kan ik met mijn linkerarm de joystick van mijn elektrische rolstoel bedienen en met mijn rechterarm een speciaal voor mij aangepaste trackball die mij toestaat een linkerklik te maken via mijn achterhoofd. Op deze manier stuur ik mijn muis over het computerscherm.”
Euphoria
“In het begin van 2006 werd ik uitgenodigd om op de mainstage te draaien van de Chileense editie van de Berlijnse Love Parade. Het geheel zou op 7 januari plaatsvinden in de hoofdstad Santiago en werd door onvoorstelbaar veel mensen bezocht, zo’n driehonderdduizend. De productie was in handen van de ervaren event organisatoren Euphoria. Voorafgaand aan de Love Parade hadden ze reeds vele events in Zuid-Amerika geproduceerd om de aankomende Love Parade alvast te promoten. Hun promotie-event in Buenos Aires vond plaats in een enorme club genaamd Bloody. Ik was headliner, samen met Euphoria’s belangrijkste dj and mede-organisator Zikuta. Als openingsact stond Abel Meyer geprogrammeerd, de Bloody resident op dat moment. Zikuta en Abel zijn tot op heden mijn zielsverwanten.”
Support
“Drieënhalf jaar na mijn ongeluk stond ik dus weer op een podium voor die eerste gig. Ik was inmiddels 36 en keek uit op een stampvolle club met ongeveer tweeduizend mensen van alle leeftijden. Bijna mijn hele familie was aanwezig: mijn moeder, mijn lieve zus die inmiddels helaas is overleden, en zelfs mijn oom en tante. Bovendien waren al mijn vrienden van de partij. Ze waren er allemaal als support en dat gaf me een geweldige energie, die uitmondde in een van de beste sets die ik in mijn leven heb neergezet.”
Stemherkenningsprogramma
“Omdat de dansvloer met dierbaren was gevuld, kreeg mijn zelfvertrouwen een enorme boost. Hierdoor was ik niet nerveus of bang om fouten te maken. In de hieraan voorafgaande maanden had ik geleerd dat ik vanwege mijn beperkte mobiliteit mijn set tot in detail moest voorbereiden, van het begin tot het einde. Ik was enorm blij dat ik eindelijk allerlei tracks kon testen die ik in het jaar daarvoor had geproduceerd. Om vervolgens het publiek als een gek te zien dansen op muziek die ik had gemaakt met slechts een stemherkenningsprogramma als tool, bracht gedurende mijn set meer dan eens tranen in mijn ogen.”
Love Parade
“Mijn tweede gig na mijn ‘wedergeboorte’ was zonder twijfel het toppunt van mijn carrière omdat ik dus het enorme privilege had om headliner te zijn van de Love Parade 2006 in Santiago de Chili, samen met legendes Ricardo Villalobos en Luciano. Ik speelde op het hoogtepunt van het event en stond op de mainstage voor driehonderdduizend mensen.”
Global Underground
“Mijn volgende optreden vindt plaats op 20 oktober 2016, gedurende het Amsterdam Dance Event, tijdens de twintigste verjaardag van Global Underground. Dit is het legendarische platenlabel dat de sound markeert van mijn professionele leven. Top op de dag van vandaag.”
“Daarnaast staat er een nieuwe track op stapel, een samenwerking met een andere Global Underground artiest en tevens goede vriend Arturo Hevia. In dit geval is de Argentijnse rising star en goede vriend Marcelo Vasami verantwoordelijk voor de remix. De release date kan ik helaas nog niet verklappen. Een samenwerking met Marcelo Vasami staat eveneens in de agenda. Daarnaast zijn meer projecten ingeroosterd voor 2017. No rest for the wicked!”
Dit interview met Luke Santos is oorspronkelijk in oktober 2016 op DJMag.nl gepubliceerd.