This post is also available in: English (Engels)
Atish heeft goede herinneringen aan zijn debuut in 2010. In 2015 vertelde hij me zijn verhaal. "Aan het einde van de avond werd er in mijn kont geknepen."
“Mijn eerste betaalde gig was op 10-10-’10 in een kleine bar genaamd Laszlo in San Francisco, Verenigde Staten. Ik was 27, dus gemiddeld gezien maakte ik een late start als dj, maar ach, als je het in hondenjaren bekijkt, was ik pas drieënhalf, dus eigenlijk nog hartstikke jong. (lacht)”
Verwachtingen
“Het was de eerste keer dat ik zou worden betaald voor het neerzetten van een set. Toch iets anders dan als je gratis voor je vrienden draait. Voor het eerst had ik ook het gevoel dat ik aan bepaalde verwachtingen moest voldoen. Ik kon de promotors en betalende eigenaren van de club niet in de steek laten, omdat ook zij hard hadden gewerkt voor hun centen. Die gedachte speelt vandaag de dag nog steeds door mijn hoofd als ik zie hoeveel mensen betalen voor een feest waar ik draai. Ik heb er een hekel aan om mensen teleur te stellen. Waarschijnlijk speel ik daarom zo graag op Burning Man. Geld is daar totaal onbelangrijk. Niemand wordt betaald om er te draaien. Dat verandert de vibe enorm en bevordert het vrijheidsgevoel, letterlijk en figuurlijk!”
Zelfvertrouwen
“Bij die eerste betaalde gig waren zo’n twintig tot dertig vrienden aanwezig. Hun steun droeg wel bij aan mijn zelfvertrouwen. Zeker ‘because they danced their asses off’ op elke track die ik draaide. Dat was voor mij nogal belangrijk. Het meest essentiële dat ik van die eerste gig heb geleerd en waar ik me nog steeds bewust van ben, is het belang van zelfvertrouwen en om vandaaruit te communiceren met de dansvloer, die vibe op te pakken. Als dj’s leiden we mensen door de nacht heen met de platen die we draaien. En wat abstracter, als artiest, zijn we zelfs verantwoordelijk voor de energie van die nacht.”
Relatie met de crowd
“Een paar jaar voor ik begon te draaien, las ik een interview met een dj die stelde dat hij platen kiest op basis van de sfeer in de zaal. Hij legt een plaat op, ziet hoe de dansvloer reageert, en met die feedback in het achterhoofd besluit hij hoe hij zijn set vervolgt. Hij bouwt zogezegd een relatie met de crowd op. Dat fascineerde me dusdanig dat ik op dezelfde manier mijn eerste gig heb ingericht, en eigenlijk elke andere gig tot nu toe. Misschien is de cirkel met dit interview rond en ben ik zelf nu van invloed op hoe andere ambitieuze dj’s deze vorm van kunst benaderen. Wie weet? Dat zou me echt voldoening geven.”
Veteranen
“Twee andere dj’s hebben er alles aan gedaan om mijn carrière op de rit te krijgen: Lee Burridge en Behrouz. Beiden house-veteranen die ik enorm bewonder. Zij hebben me begeleid in het ontwikkelen van mijn eigen stijl en mijn carrière. Toevallig had Lee in hetzelfde weekend van mijn eerste gig een optreden in San Francisco. Hij besloot ook even naar me te komen kijken en luisteren. Hij was toen nog geen mentor maar wel mijn favoriete dj door wie ik het meest was beïnvloed. Het was vreselijk dat hij er was! Ik kon die avond echt niemand afschrikwekkender in het publiek hebben dan Lee Burridge. Hij was voor mij zogezegd het meisje op wie ik indruk wilde maken. In een jurk en met een pruik op ziet hij er trouwens nog best goed uit.” (lacht)
Billenknijpen
“Ik kan me niet meer herinneren hoe goed of slecht ik die avond heb gedraaid. ‘I know there weren’t any trainwrecks. Op het einde van de avond knepen mensen in mijn kont, ook dat heb ik niet vergeten. Dat lijkt me positief, toch?” (lacht) “Na deze set kreeg ik meteen veel meer boekingen in San Francisco. Het sprak zich rond. Steeds meer mensen wisten mijn optredens te vinden en daar was ik natuurlijk verguld mee. Gelukkig is het billenknijpen grotendeels uit beeld verdwenen, for better or for worse.” (lacht)
“Nu ik door jouw vragen weer eens wordt gedwongen na te denken over die eerste keer, vind ik het intrigerend om te ontdekken dat, terwijl mijn muzikale smaak naar verloop van tijd is geëvolueerd, en mijn techniek is verbeterd, mijn kern als artiest onveranderd is. Ik ben nog steeds nerveus voor grote optredens (vooral wanneer de tickets erg duur zijn), ik gebruik nog steeds de vibe in de zaal om mijn sets vorm te geven, en uiteindelijk wil ik gewoon een fijne energie naar de dansvloer sturen. Zodat iedereen die voor mijn set is gekomen, blij is. Alles wat daarbuiten gebeurt, zijn eigenlijk details.“
Dit interview met Atish is oorspronkelijk om 2 juli 2015 op DJMag.nl gepubliceerd.
