This post is also available in: English (Engels)
Vanaf het eerste moment dat ik Rens Mors a.k.a. DJ The Boy With The Broken Record ergens in 2012 of 2013 op een illegaal feestje ontmoette, vlakbij Amsterdam maar toch in the middle of nowhere, was ik gecharmeerd van deze hartelijke en getalenteerde jongeman. In de loop der jaren kwamen daar meer positieve superlatieven bij: verwelkomend, zachtaardig, daadkrachtig, toegankelijk en nog meer. Oh ja, en bescheiden. Sommige dingen mogen gezegd worden. In 2017 vertelde Rens me het verhaal van zijn dj-debuut. “Ik moest mijn voorganger smeken om zijn hoofdtelefoon aan mij uit te lenen.”
“Mijn eerste dj-gig was rond mijn zeventiende. In het plaatselijk sufferdje las ik een oproep waarin deelnemers werden gezocht om mee te doen aan een dj-contest van Indian Summer Festival. De winnaar mocht openen op een van de podia. Ik had nog twee dagen om een set op te nemen, op cd te branden en per post te versturen. Zo ging dat rond de eeuwwisseling.” (lacht)
Vreemde mix
“Ik draaide destijds een vreemde mix van progressive en tribal house, zowel van cd als vinyl. De reden dat ik ook met een platenspeler in de weer ging, was met name omdat veel tracks alleen op vinyl uitkwamen. Ik vond die platen erg veel gedoe en dacht dat alles uiteindelijk over zou gaan op digitaal.”
Pioneer de standaard?
“Naast mijn Technics platenspelers had ik een Numark CDN 95 cd-speler. ‘Pioneer is echt de standaard’, zei de verkoper, maar dat interesseerde mij niks. De compacte Numarks vond ik veel handiger draaien. Waarom cd-spelers per se op platenspelers moeten lijken, heb ik nooit begrepen.”
Podium De Victorie
“Na het inzenden van mijn cd, kreeg ik een telefoontje dat ik, samen met vier andere dj’s, mocht komen draaien in Podium de Victorie in Alkmaar. Ik was ontzettend blij!”
Perfectionist
“Ik begon dus met de voorbereiding van mijn set. Qua mixage was en ben ik een absolute perfectionist. Ik was in staat om moeiteloos één overgang als een halve autist dertig keer over te doen tot het goed was. Zo stelde ik de set op cd samen en zo bereidde ik ook de avond voor. Tot op de seconde uitgekiend. Niks kon fout gaan. Een constatering die, zo weet ik nu, vrijwel altijd wordt gevolgd door diepe ellende.”
Plastic verhuisdoos
“Nerveus stapte ik in de trein richting Alkmaar, met een cd-mapje en een soort plastic verhuisdoos met mijn vinyl. Ik was helder genoeg om bij binnenkomst meteen de dj-gear te checken. Hier kwam ik mijn dwarsheid wat betreft apparatuur direct tegen. De Pioneers werkten volledig anders dan mijn Numarks, om nog maar te zwijgen van de mixer. Hmmm, daar had ik geen rekening mee gehouden.”
Geen koptelefoon
“’Hoe moeilijk kan het nou zijn?’, dacht ik. Tot overmaat van ramp kwam ik er ook nog eens achter dat er geen headset aanwezig was. Met mijn onervaren hoofd dacht ik dat deze door de organisatie zou worden geregeld. Ik moest mijn voorganger smeken om zijn koptelefoon aan mij uit te lenen. Met moeite lukte dit.”
Naald eraf
“De tent stond inmiddels redelijk vol. Nog vijf minuten voor ik moest beginnen. Ik zette alvast mijn eerste plaat op. Dit mislukte. Het uiteinde van de plaat bleek tijdens mijn reis te zijn gebogen waardoor de naald
What are the fucking odds?
“Toen ik eenmaal draaide, had ik nog veel vragen aan mijn voorganger. Hoe kon ik met voorluisteren switchen tussen de verschillende kanalen? Hij deed het voor, maar kwam er niet uit. Wat bleek nou? De plaat die ik op had staan, was dezelfde track die op dat moment op cd draaide en ze stonden exact gelijk. What are the fucking odds?!”
Tijdgebrek
“De set verliep waardeloos. Ik kan me herinneren dat ik vanwege tijdgebrek één plaat zelfs twee keer draaide – in drie kwartier tijd. Toen ik klaar was, ben ik direct naar huis gegaan. Een aantal vrienden die mee waren gekomen, bleven nog even.”
Kans om zeep
“Eenmaal thuis voelde ik me verschrikkelijk. Alsof ik een ontzettend grote kans om zeep had geholpen. Ik ging volkomen voorbij aan het daadwerkelijke feit: het ging slechts om een uurtje openen voor een man of twintig, dertig.”
“Nee, mijn eerste dj-gig ooit was geen succes, maar het was wel een leerzame vuurdoop. Ik denk nog wel eens terug aan die avond. Bijvoorbeeld tijdens een illegaal feestje ergens in een bosje met nog twee minuten te gaan tot ik moet draaien. Dan houd ik mijn aangesloten controller en laptop met twee handen in de lucht, want er is nog even geen plek op de booth. Die staat vol staat met bierflesjes, snoeren en gehuurde cd-spelers en mixer van duizenden euro’s. Ik denk dan: ‘Hoe zou de zeventienjarige ik op deze situatie hebben gereageerd? Waarschijnlijk met een hartaanval.” (lacht)
Dit interview is oorspronkelijk op donderdag 9 maart 2017 gepubliceerd op DJMag.nl.