This post is also available in: English (Engels)
We hebben elkaar in 2015 in de Wisseloord Studio's ontmoet, op een speciaal netwerkvent voor professionals in de dance industrie. Toen Ricky da Dragon's laatste release werd gedraaid, kreeg ik kippenvel. Sindsdien lopen Ricky van Breugel a.k.a. Ricky da Dragon en ik elkaar geregeld tegen het lijf en delen we een warme vibe. In 2016 vertelde hij zijn 'coming-of-dance'-verhaal. "Wauw, dat is alweer 38 jaar geleden."
“Mijn allereerste dj-optreden voor een danspubliek? Wauw, dat is alweer 38 jaar geleden, in 1978 om precies te zijn. Ik was toen net twaalf. Dat optreden vond nota bene in een kerk plaats.”
Drive-in show
“Vanuit Kerk de Bron in het Rotterdamse Hoogvliet werd jaarlijks in de zomervakantie een fietsdagtocht georganiseerd, met aansluitend een avondje vol dansmuziek. Dat werd gedaan door twee jongens die met een paar cassettedecks en een paar opgestapelde hifi speakers de drive-in show vormden.”
Commode
“Een vriend en ik dachten meteen: ‘Dat kan veel beter!’ IJverig als we waren, zaagden we meteen de commode door waar ik als baby nog op was verschoond en maakten er een dj-meubel van waar precies twee draaitafels in pasten. We lieten onze ‘booth’ zien aan de toenmalige ‘clubleider’ en hij besloot spoorslags dat wij elke vrijdag tijdens de spelletjessoos mochten draaien.”
Synchroon
“Wat vervolgens gebeurde, laat zich makkelijk raden. Er werd alsmaar vaker en langer gedanst en binnen een paar weken bleven vier-op-een-rij en mens-erger-je-niet voorgoed in de kast staan. In die tijd was het nog gebruikelijk om plaatjes aan elkaar te praten, maar ik probeerde muziek bij elkaar te zoeken die op een of andere manier schakelde met de volgende/vorige plaat. Ik werkte nog niet met een pick-up met pitch control. Toch lukte het steeds beter om tracks synchroon te krijgen, door de plaat af te remmen of juist te duwen. Hierdoor namen twee platen elkaar als in een estafette over en ik zag dat de dansvloer daardoor vol bleef. Niemand heeft me ooit uitgelegd hoe dat moest. Ik heb zelf het wiel uit moeten vinden. De dansavond in de kerk nam uiteindelijk zulke grote vormen aan dat er zelfs mensen helemaal uit Pernis kwamen. Niet om te dansen maar om de rust te verstoren.”
Sfeer
“In dezelfde straat als de kerk lag Buurthuis De Kom (rechts op de foto). Geregeld kwam ik er na schooltijd om er bijvoorbeeld een keer los te gaan met hout en spijkers, totdat ik om zes thuis werd verwacht om te eten. Op woensdag was er altijd een rockavond. Naast alle pop- en dansmuziek was rock destijds mainstream – zoals EDM dat nu is. Al gauw mocht ik elke week in de kleine zaal van het gebouw draaien, maar mijn oog viel steeds vaker op de dj-booth in de grote zaal, waar op vrijdagavond iets werd georganiseerd voor de plaatselijke jeugd. Ik maakte mijn interesse kenbaar en dat veranderde alles. De dienstdoende vrijwilligers hingen voorheen enkele uren de dj uit en dat was het. Ik kreeg in no time bijna de hele avond toebedeeld. Ze zagen dat dit voor mij prima te doen was en bovendien had mijn avond een positief effect op de sfeer en bezoekersaantallen.”
Acrobatiek
“Persoonlijk was ik natuurlijk vooral geïnteresseerd in de Lenco draaitafels met pitch control. Deze hadden een totaal traploze pitchmogelijkheid – groter dan die van de Technics SL1200 draaitafels die later de standaard zijn geworden. Het pitchbereik liep traploos van 16 tot 78 toeren in plaats van 33+/-8 en 45+/-8. Daardoor kon je werkelijk alles in tempo aan elkaar mixen. Het moeilijke was wel dat platen niet, zoals nu, met een drumcomputer werden opgenomen, maar met een echte drummer. Dit maakte het op tempo gelijk houden van platen vele malen moeilijker dan later in de jaren negentig en nu. Het maakte beatmatchen echt tot ware acrobatiek.”
Binnenhoes
“En er was nog een probleem wat ik helemaal zelf heb uitgedokterd. Op mijn moeders draaitafel lag een antistatische mat tegen het aantrekken van stof. Ik kwam er plots achter dat je die mat ook goed kon gebruiken om de plaat te cue-en, dat wil zeggen: het plateau draait stevig door terwijl je de plaat met je hand kan stil houden, om deze vervolgens perfect getimed in de volgende plaat in te kunnen starten. Standaard lag er destijds een dikke rubberen mat op elke pick-up. Opeens zag ik het licht! Ik pakte zo’n papieren witte binnenhoes van een plaat en legde er een plaat op. Daarna tekende ik met pen het vinyl over op de hoes en knipte dit uit als een matje. Gaatje erin prikken en ik had prima slipmatten die ik verder nog nooit ergens had gezien of waarover ik ooit had gehoord. Het cue-en ging zo goed dat er zelfs kon worden gescratcht.”
Chaka Khan
“Op die vrijdagen in De Kom draaide ik vooral Top 40 muziek. Ik liet steevast de hele zaal meezingen op Bob Marley’s live albums. Ook draaide ik new wave, denk aan de Simple Minds en U2. Ik zag dat toen al als een soort verplichte kost, want mijn eigen hart ging uit naar meer soulvolle muziek als disco, funk en R&B. Al gauw werd besloten dat er nog een dansevenement moest komen en wel op zondagmiddag. Daar kon ik naar hartenlust en succesvol muziek van bijvoorbeeld Chaka Khan draaien.”
Remixen
“Na school maakte ik in diezelfde booth remixen met mijn van thuis meegenomen taperecorder waarbij een effectje van tien seconden al gauw een uur plakken en knippen was met een bandrecorderband. Ik draaide beslist niet om vriendinnetjes te krijgen. Meisjes zagen mijn vrijdagavond en zondagmiddag eerder als concurrentie, denk ik. Ik was inmiddels veertien en waar leeftijdgenootjes met hun vriendin gingen stappen, samen naar de bioscoop en elkaar ontdekten, stond ik in het weekend toch liever ergens achter de draaitafels.”
Farfisa orgel
“Ik heb verder nooit een voorbeeld gehad, of les van iemand gekregen. Van mijn oom had ik echter wel een Farfisa orgel gekregen om te leren spelen. Dat was zo’n beetje het allereerste orgel dat je kon inklappen. Van hem heb ik onder meer akkoorden en toonladders geleerd, wat me later als toetsenist van diverse bands en in mijn carrière als producer goed heeft geholpen.”
“Ik had ik natuurlijk wel helden, zoals Ed Smit en Peter Slaghuis. Met Ed heb ik zelfs nog een platenlabel bestierd dat Zadkine Records heette. Bij het label waar Peter Slaghuis ooit begon, Stealth Records, tekende ik ooit mijn eerste platencontract. Vandaag de dag draai ik nog geregeld op festivals en feestjes en breng gestaag platen uit. Ook heb ik nu mijn eigen label waarop ik geen concessies meer hoef te doen.”
Dit interview met Ricky da Dragon is oorspronkelijk op donderdag 30 juni 2016 op DJMag.nl gepubliceerd.
Wie is Ricky da Dragon?
Ricky da Dragon begon zijn muziekcarrière op 12-jarige leeftijd als dj in Nederland. Hij werd al snel herkend voor het vullen van dansvloeren! Ricky da Dragon was een van de resident dj’s in Parkzicht Rotterdam tijdens de gloriedagen van de house in de jaren ’90. Hij speelde samen met DJ Rob, Ludie en Stanton. In die tijd was de sfeer voornamelijk disco, dus het synchroniseren van twee muziekstukken was echte kunst. Ricky da Dragon beheerste duidelijk deze kunst van het vergelijken van een stabiel tempo met het gebruik van click-tracks en drummachines, zoals de meeste muziek van vandaag vereist.
Het duurde niet lang voordat Ricky da Dragon gezocht werd voor verschillende projecten, bands en productieteams, zowel als muzikant en programmeur. Zijn eerste platencontract was nabij en sindsdien heeft hij verschillende 12-inches, remixes en albums uitgebracht. Hij werkte samen met Maurits Paardekoper als remixduo Exposure en ze hadden meteen succes met nummers zoals “Deep Inside Of Me” (van TFX), “(Got to be) Free” (van Deborah Wilson) en “Alright to Love” (van Hex).
Ricky da Dragon heeft veel geproduceerd, geschreven en opgenomen en heeft aan veel projecten gewerkt voor diverse artiesten, variërend van jazzmuzikanten tot zelfs een klassiek orkest!
Deze gewaardeerde dj/producer was een verborgen parel, maar wordt snel een van de meest gewilde dj’s van Nederland, voornamelijk geboekt voor classic house feesten, maar kan vele stijlen aan en zijn ware hart gaat uit naar de meer soulvolle, diepe en funky housemuziek als club-dj en radioperformer.
