This post is also available in: English (Engels)
Elke evolutie kent een begin en een vervolg. Vaak is het begin een reactie op maatschappelijke kwesties. De donkere jaren tachtig, overschaduwd door sombere economische perspectieven, werden opgefleurd door het veel optimistischere decennium van de jaren negentig, een tijd waarin het leek alsof de bomen tot in de hemel groeiden. 'Leken' inderdaad. Want inmiddels hebben we op harde wijze geleerd: als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is dat waarschijnlijk ook zo.
Op muzikaal gebied werden de donkere punk- en new wave-stromingen, hoewel deze genres al veel elektronische elementen bevatten, opgevrolijkt door een opwindende dansbare stijl die we tegenwoordig als club classics definiëren. Dit riep een heerlijk hippiegevoel op en leek de somberheid te verdrijven. De angst voor een nucleaire oorlog werd onderdeel van het dagelijks leven, de massawerkloosheid nam langzaam af, er was weer hoop en daarmee was de tijd rijp voor vrolijke tunes.
Commerciële muziekzenders
Die tunes uitten zich in vele vormen. In het laatste deel van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig was je in Nederland als luisteraar en ontdekker van nieuwe muziek grotendeels afhankelijk van de radio. Commerciële muziekzenders zoals Radio538 bestonden nog niet, evenmin als de hele dag door SkyRadio-liftmuziek. We waren voornamelijk aangewezen op 3FM, destijds Radio 3 genoemd, of misschien zelfs Hilversum 3, maar spijker me er niet op vast. Oh ja, en op kabelradio was er KinkFM – de juiste plek voor de echte onderzoekende luisteraar om inspiratie te vinden die allesbehalve mainstream was.
Nirvana
In de clubs, die we destijds disco’s noemden, werd zonder aarzeling het nummer Smells Like Teen Spirit van Nirvana gevolgd door een van de club classics hieronder. Rock, rap, oude disco en het nieuwe house-genre werden ongediscrimineerd na elkaar gespeeld om alle soorten clubbers te plezieren.
Born to be alive
Zo kon je jezelf het ene moment helemaal laten gaan op Nirvana, het volgende op Hear the Drummer get Wicked van Chad Jackson, en vervolgens uit je dak gaan op Born to be Alive van Patrick Hernandez, wat overging in een aangename, zeer dansbare club classic die je misschien zelfs van de radio herkende en waarop je ineens aan het dansen was. Zomaar.
En toen was er licht
Jazz en blues waren een reactie op de slavernij. Rock & roll ontstond na de Tweede Wereldoorlog en verzette zich tegen de betuttelende jaren vijftig en zestig. De reacties hierop in de jaren zeventig waren psychedelische en existentialistische nummers die vaak liefde en begrip predikten. In retrospectief waren punk en de gematigde new wave-versie een duidelijke expressie van de sombere, miserabele gevoelens die deze economisch donkere jaren definieerden. De jaren negentig, toen house het levenslicht zag en dit licht verspreidde naar veel enthousiastelingen, illustreerden de hoop, de helderheid, de liefde die een hele nieuwe generatie verwelkomde.
Zoveel smaken als mensen
De wereld is veranderd en daarmee het aantal opties om uit te kiezen. Tegenwoordig krijg je tijdens het uitgaan niet veel gemengde muziekstijlen meer. Je kiest ofwel een bar waar de Nederlandse volkszanger André Hazes en zijn collega’s de speakers bezitten, of je gaat naar een concert met wederzijdse liefhebbers van die specifieke artiest en/of band. Of je gaat naar een club waar je favoriete dj’s/producers je muzikaal zullen verwennen. Er zijn zoveel smaken als er mensen zijn.
Club classics stammen uit de tijd dat dj’s nog rücksichtslos wat vinyl op de draaitafels gooiden en rock mixten met disco en house. Wie van mijn vaste critici geeft eerlijk toe dat hij of zij stiekem eens of twee keer een snel dansje heeft gewaagd op een van deze ‘hits’?
Deelite – Groove is in the heart (1990)
George Morel – Let’s groove (1993)
Club 69 – Let Me Be Your Underweare (Hot Pants Underground Club) High Quality (1997)
Jestofunk – I’m Gonna Love You (1991)
Soul II Soul – Back To Life (1990)
Ik ben een geëvolueerde househippie uit de jaren negentig. Ik werd tot de paden van elektronische muziek aangetrokken door de opwindende muziek van bands als DAF, Front 242 en Sisterhood die in de jaren tachtig al de toon zetten. Net zoals Art of Noise, Depeche Mode, Freur en zoveel anderen dat deden. House is zoveel meer dan alleen ‘boem-boem-boem’. Dance is een muziekgenre. Al meer dan een kwart eeuw is dance een muziekstroom die in zijn eigen richting groeit. Voor jou selecteer ik elke editie enkele pareltjes.
