This post is also available in: English (Engels)
We ontmoetten elkaar backstage op een mooie zomerse dag op het Dockyard festival in Zaandam. Sindsdien liggen we geregeld in een deuk als we elkaar weer zien. Elke dj beleeft die eerste keer anders. Deze editie van MY FIRST GIG de Portugese dj en producer Marco Ramos. “Zou ik wel goed genoeg zijn?”
“Mijn moeder is Mozambikaanse en mijn vader Portugees. De eerste vijf jaar van mijn leven ben ik dus samen met mijn broer en twee zussen in Mozambique opgegroeid. In ons huis stond altijd muziek aan. Bovendien had mijn vader een grote vinylcollectie en een stereo-installatie. Zijn smaak liep uiteen van rock tot disco en mijn moeder hield meer van pop.”
Proberen te scratchen
“Die stereo en al die platen oefenden een enorme aantrekkingskracht op me uit. Op de radio hoorde ik geregeld Run DMC met ‘Can You Rock It Like This’ voorbijkomen en ik was gefascineerd door het scratchen in die plaat. ‘Wat is dit?!’, vroeg ik me af. Ik begreep dat dit iets nieuws was. Toen mijn vader dus op een dag naar zijn werk was, sloop ik de kamer met de stereo in. Vervolgens probeerde ik met zijn platencollectie te scratchen. Ik was pas vier, dus dat was natuurlijk geen succes. Bij thuiskomst was mijn vader uiteraard not amused dat ik zowat zijn hele platencollectie had vernield.”(lacht)
Repetitieve muziek
“Op mijn vijfde verslechterde de politieke situatie in Mozambique en verhuisden we naar Faro, in de Algarve in Zuid-Portugal. Daar kreeg ik vanaf een jaar of tien gitaarles. Mijn gitaarleraar zei wel eens dat ik echt een oor voor muziek heb en al snel stelde ik een hardrockband samen. Op mijn zestiende begonnen allerlei vrienden naar elektronische muziek te luisteren. Ik vond er echter geen zak aan. Ik begreep niet wat ze positief aan die repetitieve muziek vonden want ik was alleen gewend om naar rock te luisteren. Mijn vrienden gingen steeds vaker naar raves en zeiden dat ik eens mee moest gaan. Ik voelde echter weerzin. Uiteindelijk vond ik echter dat ik deze muziek ook een eerlijke kans moest geven en stemde in. Op voorwaarde dat het een echt goed feest zou zijn.”
Veranderende perceptie
“Zo belandde ik op het event Algave 98/Locomia met onder anderen Plastikman, Dave Angel, DJ Hell en Erick Morillo op de line-up. Natuurlijk vond ik de vibe meteen bijzonder maar wat het allermeest indruk maakte, was dat deze mannen in hun eentje aan het spelen waren. Bij bands heb je altijd gezeik omtrent repetities: de één moet op z’n kinderen passen, een ander voor z’n zieke moeder zorgen, you name it. Deze artiesten hadden alleen met zichzelf te maken. In symbiose met de bijzondere sfeer veranderde mijn perceptie van elektronische muziek maar vooral mijn besef dat je voor muziek maken anderen nodig hebt.”
Geen slippende naald
“Toentertijd had ik zelf een eenvoudige stereo met een platenspeler en probeerde nog steeds wat te scratchen, maar nu gecontroleerd, zonder dat de naald slipte of de plaat oversloeg. En natuurlijk zonder dat ik het vinyl vernielde!” (lacht) “Rond mijn zeventiende kon ik eindelijke mijn eerste eigen Technics draaitafels en een mixer kopen. Ik had zelf wat gespaard en op mijn verjaardag legden mijn ouders en zussen en broer de rest bij. Ik begon natuurlijk meteen een platencollectie aan te leggen en liep wekelijks de deur bij de plaatselijke platenzaken in Faro plat. Mijn vader snapte er niets van. Iedereen gebruikte inmiddels immers cd’s als geluidsdragers. Hij zei letterlijk: ‘Nu niemand meer naar vinyl luistert, ga jij erin investeren!’” (lacht) “Gelukkig kon ik het hem uiteindelijk wel uitleggen.”
Complete platenkoffer
“Mijn eerste vinyls kreeg ik trouwens op een bijzondere manier in handen. Ik kocht namelijk meteen een complete platenkoffer van een vriend die ook dj was. En zo werd mijn eerste dance-vinyl Joey Beltram’s ‘Forklift’. Ik had echter nog geen idee dat ik de platen diende te mixen.” (lacht)
Basisvaardigheden
“Mijn buurman in die tijd was de eigenaar van een bar. Ik wilde daar wel eens draaien en stelde voor dat ik een hele grote groep vrienden mee zou brengen als hij mij een kans gaf. Hij ging akkoord en op een avond stond ik dus in zijn bar achter de draaitafels. Je zou het mijn eerste gig kunnen noemen. Netjes zette ik de ene na de andere plaat op en liet telkens de volgende beginnen op een moment dat voor mij goed klonk om met de andere te stoppen. Tot de zoon van de eigenaar, mijn buurjongen dus, zei: ‘Mate, waarom mix je niet? Je moet wel mixen!’ Vervolgens liet hij me de werking van de pitch zien, vertelde me wat over beatmatchen en het belang van de eerste beats. Je weet wel, van die basisvaardigheden. Zoals mijn gitaarleraar al had opgemerkt, heb ik gelukkig een goed oor voor muziek, dus met dat lesje van tien minuten ben ik vervolgens verdergegaan. En dat terwijl ik me intussen natuurlijk superstom voelde dat ik hiervoor nog nooit van mixen had gehoord!”
Raves in het bos
“In de maanden daarna ben ik volop gaan oefenen. Soms zakte de moed me in de schoenen en stopte ik een poos, maar ik pakte het telkens weer op tot ik op een dag twee platen fatsoenlijk aan elkaar kreeg gemixt. Toen dat eenmaal vaker lukte, wilde ik wel weer eens op een feestje spelen. In die tijd was techno echter niet wat mensen in een bar wilden horen, dus begon ik met een vriend samen zelf maar feesten te organiseren: raves in het bos. Steeds meer mensen wisten ons te vinden en de bareigenaren kregen hier lucht van. En zo werd ik op mijn achttiende gevraagd om bij hen te komen draaien.”
Gebukt onder druk
“Ik was supernerveus voor die eerste officiële gig in een bar genaamd Double. Bijna al mijn vrienden zouden aanwezig zijn maar daarnaast ook reguliere barbezoekers die misschien niets zo van techno hielden. Ik ging behoorlijk gebukt onder de druk van het feit dat ik iedereen muzikaal tevreden moest houden. Zou ik wel goed genoeg zijn? De eigenaar had me in ieder geval gevraagd om geen hele zware techno de revue te laten passeren.”
Waanzinnig gefocust
“Toen ik begon te draaien, trilden mijn handen vreselijk en ik wilde dat niemand dat zou zien. Bij elke plaat die ik opzette, hield ik mijn adem in om zo het shaken te kunnen beheersen. Als ik de naald op het vinyl had gelegd, blies ik pas mijn adem uit. Ik was waanzinnig gefocust. Uiteindelijk geloof ik dat ik geen enkele fout heb gemaakt en bleek iedereen tevreden. Iedereen vond mijn set top en ook de eigenaar was complimenteus. Wat hij niet wist, is dat ik wel techno had gedraaid maar in plaats van op 140 bpm slechts op 128/130 bpm.” (lacht) “In die tijd was ik superpopulair als dj in Faro.”
Raggaeton-invasie
“Tijdens mijn universitaire studie Social Communications wist ik al dat ik nooit journalist zou worden of in de communicatie wilde werken. Ik wilde mijn brood als dj verdienen. Die studie heb ik overigens wel afgemaakt. Ik woonde in mijn studententijd in Coimbra en ook daar organiseerde ik diverse feesten. Mijn studentenvereniging hield eveneens van een feestje dus stond ik geregeld bij hen op de line-up. In de jaren na mijn studie heb ik vervolgens in heel Portugal en ook in diverse Spaanse steden achter de draaitafel gestaan. Dit ging net zo lang door tot techno minder populair in Portugal werd en er een raggaeton-invasie plaatsvond en overal dezelfde schijtmuziek werd gedraaid.”
Club Winston
“Mijn moeder woonde inmiddels al een poos in Nederland en ik was natuurlijk al vaker op bezoek geweest. Ze vroeg telkens of ik niet bij haar wilde wonen. In 2010 besloot ik hier gehoor aan te geven. Ik kende natuurlijk niet veel mensen in de Nederlandse dance-scene maar door er eerst als barman te gaan werken, ‘infiltreerde’ ik een club. Dat was Club Winston op de Wallen in Amsterdam. Al snel kwam ik wat gasten tegen die ik uit Portugal kende en zo ging het balletje rollen. Inmiddels heb ik in veel Amsterdamse clubs gedraaid, onder meer in Paradiso en de Sugar Factory. Daarnaast ben ik in diverse online radioshows te horen, zoals bij Amsterdam Most Wanted.”
Kippenvel
“Vorige week heb ik mijn eerste gig na coronatijd gehad, dat vind ik nog wel even vermeldenswaardig. Ik trad op in Ground Luxembourg in de Luxemburgse hoofdstad. Op de line-up stonden onder anderen Chich, Unklar en de Portugese rijzende ster Temudo. Laatstgenoemde is enorm getalenteerd en wordt 100% zeker een superster! Het was fantastisch om na bijna twee jaar weer eens voor publiek te staan. Elke gig is uniek, maar in dit geval was het voor de crowd ook het eerste grotere event waar ze heen konden. Je snapt dus wel dat de sfeer fantastisch was. Ik moest anderhalf uur draaien en heb anderhalf uur volop staan dansen. Het zweet gutste van mijn lijf maar oh, wat was het gaaf! In deze club sta je bovendien praktisch gelijkvloers met het publiek, je kunt ze aanraken, ze schudden je hand, dat was bijzonder. De respons van de dansende mensen was te gek, de energie die we samen voelden! Hun handen die de lucht ingingen, ik kreeg er kippenvel van!”
“Tijdens de Corona-periode heb ik uiteraard ook aan diverse upcoming releases gewerkt. Ik was over sommige nog niet tevreden maar heb fantastische feedback van bevriende producers gekregen, zodat ik nu alleen nog maar wat hoef te finetunen. Er komt dus nog van alles spannends aan. Daarnaast heb ik onlangs met Sous Dubois een show op techno-club.net gedaan. Daar was ik door Cisco Ferreira a.k.a. The Advent voor gevraagd. Het is goed bevallen want hij heeft me aangeboden om een avond op dit technokanaal te hosten en dat ga ik zeker doen. Ik ben wel van plan de avond te delen met mensen van wie ik vind dat ze het verdienen. Wie? Nou bijvoorbeeld Dave Mech en Cool Tiger. Je zult dus nog veel van me horen.”
Dit interview met Marco Ramos is oorspronkelijk in september 2021 gepubliceerd op This Is Our House.
Wie is Marco Ramos?
Marco Ramos is een Portugese bohemien dj/producer, liefhebber van kunst, muziek en het nachtleven, gevestigd in Amsterdam. Zijn onderscheidende mixstijl en eclectische sets maken hem een zeer veelzijdige dj die moeiteloos schakelt tussen techno en electro. Marco Ramos heeft in toonaangevende clubs gedraaid en op muziekfestivals in Portugal, Spanje, Nederland en Duitsland, zoals Nature One Festival, Kadoc, Attika Disco, Domus, Indústria, Lenox Club, Sugar Factory, Paradiso Amsterdam, Reset Club Zaragoza, The Crane Faralda Hotel en Coimbra Dance Event. Daarnaast heeft hij het podium gedeeld met internationale artiesten als Alexi Delano, A.Paul, Ben Long, Billy Nasty, Carl Craig, Dextro en vele anderen.
Als producer is Marco Ramos onlangs aan zijn avontuur begonnen met de release van de track “Walking Life”, onderdeel van de V.A.-compilatie uitgebracht op het Spaanse label VS, en een 10-track LP, “Voyager”, op het gerenommeerde Subsist Records. Met steun van artiesten als Audio Injection, A Thousand Details, Drumcomplex, DVS1, Elyas, Gotshell, Jeroen Search, Laurent Garnier, Pacou en Oliver Rosemann, krijgt Marco Ramos een duidelijk signaal dat hij op de juiste weg zit.
Momenteel blijft Marco Ramos werken aan zijn eigen producties en werkt hij samen met verschillende Amsterdamse technobewegingen.
Meer Marco Ramos?
Meer First Gigs? Check ze allemaal hier!
