This post is also available in: English (Engels)
We kennen elkaar al minstens tien jaar. Deze week in de serie MY FIRST GIG: de sympathieke Nederlandse Merijn Lie a.k.a. dj Lie Dope. “Het was niet te vergelijken met thuis en wel tien keer harder werken.”
“Ik ben in een muzikaal gezin opgegroeid. Mijn ouders hebben allebei bij het Nationaal Ballet gedanst en mijn zus is ook veel met ballet, stijldansen en muziek bezig. Ook al had ik er geen zin in, ik moest toch mee naar de balletopvoeringen. Mijn vader werkte destijds bij de Amsterdamse Stopera en kon gemakkelijk naar alle voorstellingen. Op vrijwillige basis vergezelde ik hem toen geregeld naar het ballet of een opera. Je kunt dus wel zeggen dat ik een goede culturele opvoeding heb gehad.”
Radio Sjuul
“Als tiener luisterde ik veel naar de radio. We woonden tot 1986 in Amsterdam waar je talloze radiopiraten had. Een van mijn favorieten was Radio Sjuul. Daar kwam veel hiphop en elektro voorbij. De termen zeiden me op dat moment niet zoveel, maar ik wist wel dat deze muziek me aansprak. Later ben ik de oude import-disco zoals de SOS Band en René & Angela ook gaan waarderen.”
Bussum
“Vanaf mijn achtste of negende ging ik zelf cassettebandjes maken. Zo probeerde ik zelf radio te maken en dj te zijn. In 1986 verhuisden we naar Bussum en dat vond ik wel lastig. Ik had moeite met het afscheid van mijn vrienden en de piratenzenders. Wat bleek: gelukkig hadden ze in Bussum ook radiopiraten.” (lacht)
Human Beatboxing
“Wat vinyl betreft, was mijn elfde verjaardag wel een keerpunt. Dat was de eerste keer dat ik platen voor mijn verjaardag vroeg. Mijn vinyl was hiphop van de Fat Boys. Zij deden veel aan human beatboxen en dat vond ik supergaaf. Rond mijn dertiende, ergens eind jaren tachtig, kwam ik onder meer via schoolfeestjes in contact met house. Ik ging toen ook al regelmatig naar de Free Record Shop. Daar kocht ik onder meer de compilaties van Turn Up The Bass, alleen al omdat de termen ‘acid house’ en ‘new beat’ op de hoes stonden.”
Blackbeat
“Ik ben al sinds 1991 verwoed verzamelaar van vinyl. Meestal ging ik naar de Amsterdamse platenzaak Blackbeat om maxi-singles met house te zoeken. Met mixen was ik echter nog niet bezig. De aanzet daarvoor is gegeven toen ik in 1993 bij een straatventer twee gekopieerde cassettebandjes kocht, eentje van Carl Cox en eentje van LTJ Bukem. Die sets maakten een enorme indruk op me. Ik hoorde breakbeat en jungle, echt superspeciaal. Die cassettes heb ik vervolgens grijs geluisterd. Zo ontstond het gevoel: ‘dit wil ik ook proberen’.”
Timemachine
“Qua uitgaan, kun je wel zeggen dat ik een laatbloeier ben. Mijn eerste echte clubervaring was pas in 1994. Ik was nog net geen achttien en ging met wat Amsterdamse vrienden mee naar DJ Pers avond Timemachine in De Melkweg. Mijn vrienden waren net wat ouder en doorgewinterder. Ik had nog nooit geblowd en die avond kwam op een gegeven moment een joint voorbij. Slechts drie trekjes waren genoeg om mij een hele poos akelig stoned te maken. Ik ging nog net niet out maar het duurde wel even tot ik er weer bij was.” (lacht) “Uiteindelijk heeft die avond wel stevige indruk op me gemaakt.”
Breakbeat
“Later dat jaar ben ik nog eens naar De Melkweg gegaan, dit keer zonder joint. Ik heb vervolgens de hele nacht door gedanst. Wat vond ik het te gek! JP mocht toen een korte opening doen en die maakte eveneens indruk. Ook heb ik niet lang daarna Orbital in Paradiso gezien. Uiteindelijk ben ik echter fervent liefhebber van breakbeat en jungle.”
Pitch
“Mijn gear bestond op dat moment alleen uit een eenvoudige platenspeler zonder pitch en een cd-speler. Ik kwam er niet uit hoe ik nou die snelheid kon controleren. Volgens mij riep mijn vader op een gegeven moment dat ik een platenspeler met pitch nodig had, dus moest die er komen. De eerste kreeg ik in ’94 of ’95 van de ex-vriend van mijn zus. Die sloot ik vervolgens aan op mijn mengpaneeltje en met een cassettedeck kon ik zo bandjes maken. Om aan de muziek te komen, kocht ik verzamelaars op cd en maxi’s op vinyl. Al mijn geld ging op aan platen. Het ging zelfs zo ver dat ik in 1994 in mijn up naar Londen ging om daar import te kopen. Ik had een behoorlijke verzameling. Mijn tweede pick-up kocht ik vervolgens tweedehands. Vervolgens ging ik thuis veel oefenen en natuurlijk nam ik alles op cassette op. Ik merkte dat door het oefenen de mixjes steeds beter gingen. Ik begon me af te vragen of ik er misschien meer mee kon doen.”
Einzelgänger
“Ik ben nogal een einzelgänger en bezocht vaak junglefeestjes in mijn up of met twee maatjes van de voetbalclub. Zij waren niet zo into de muziek maar vonden het wel leuk om af en toe mee te gaan. In 1997 waren er steeds meer jungle- en drum & bass-feestjes. Als je vaker ging, zag je steeds dezelfde mensen en zo leerde je ook hier en daar iemand kennen. Als je een lidmaatschap nam, moest je je fotootjes opsturen en dan kreeg je adresgegevens van de organisatie. Handig! Een van die promotors was Fresh. Zij organiseerden events in het Amsterdamse Repetitiehuis.”
Stoute schoenen
“Aan het eind van de zomer van 1997 trok ik de stoute schoenen aan en stuurde een bandje naar Fresh. Binnen een week kreeg ik al antwoord. Ze waren geïnteresseerd! Ik was aangenaam verrast en direct superzenuwachting. Mijn gig stond op 1 oktober 1997 in het Repetitiehuis gepland. De promotor zat in die periode echter in een soort verhuisfase naar club Mazzo aan de Rozengracht. Uiteindelijk mocht ik daar dus mijn eerste gig voor publiek doen! Niet de eerste de beste plaats, dus dat deed me wel wat.”
Even wennen
“Ik stond als tweede dj op de line-up en had me tot in de puntjes voorbereid. Ik wilde daar het liefst precies hetzelfde draaien als ik thuis deed. Not! Het begon er al mee dat ik gewend was aan oude belt-drive platenspelers en hier stonden uiteraard twee Pioneers met direct-drive. Die werkten voslagen anders dan mijn decks. Ik zei nog tegen de organisator: ‘Oef, dit is wel even wennen’. Hij lachte en antwoordde: ‘Ja man, dat is goed voor je’. Slik. Het was dus niet te vergelijken met thuis en wel tien keer harder werken.”
Zelfvertrouwen
“Gelukkig ging het na enkele platen wel oké. Mijn handen trilden steeds minder en ik durfde wat meer met het geluid en de platen te spelen. Wat me zelfvertrouwen gaf, was dat een bezoeker met een duimpje omhoog reageerde toen ik aan het begin van mijn set al een wat oudere track uit 1994 draaide, ‘You Don’t Know‘ van Dillinja. Bovendien zag ik mijn matties huppelend voor de booth genieten. Dat is een beeld wat ik nooit zal vergeten. Gelukkig liep de zaal snel vol en heerste er een gezellige sfeer. En niet onbelangrijk, iedereen danste! Af en toe spiekte ik namelijk voorzichtig even van de booth omhoog en zag dat de crowd genoot. Achteraf was ik dus best tevreden.”
Horrorset
“Dezelfde organisatie vroeg me voor een feest op 10 oktober in De Melkweg. Dit werd helaas een horrorset voor mij. Alles wat mis kon gaan, ging mis. Nee, dat zeg ik niet alleen omdat ik zelf mijn grootste criticus ben. Het was echt zo! De dj voor me had namelijk de monitor uitgezet voordat ik begon. Daar kwam ik helaas pas op driekwart van mijn set achter. Ik heb dus maar een kwartier met monitoren aan gedraaid en de rest op het geluid van de zaal gedaan. Ik vond deze gig zelf zo ontzettend slecht dat ik het draaien op feesten toen niet heb doorgezet.”
Bazelpaleis en Club Nellestein
“Ik vond het niet prettig meer om voor een publiek te staan en ging lekker thuis aan de slag. Ook gaf ik zelf kleine feestjes in het Bazelpaleis, oftewel mijn slaapkamer en voorkamer. Vanaf 2007, toen ik weer in Amsterdam ging wonen, stream ik sets onder de naam Club Nellestein. Natuurlijk bezocht ik wel nog feesten. Ik ging geregeld in mijn eentje naar Londen om daar uit te gaan.”
Lang Zal Je Raven
“Het bloed kruipt echter toch waar het niet gaan kan, dus sinds eind 2018 draai ik weer op feesten. Die eerste twee gigs na mijn time-out waren bij de eerste Lang Zal Je Raven in Sociëteit Sexyland en op de Winter of Love op Thuishaven. Ik was nog steeds wel zenuwachtig hoor, maar beide sets verliepen best goed. Ik heb er in ieder geval veel positieve feedback op gekregen. In 2019 heb ik het draaien op feesten doorgezet. Zo heb ik op alle Lang Zal Je Raven-edities gedraaid en op Bam Bam in de Melkweg. Gelukkig verliep deze set in de Melkweg wel goed, zodat ik daarmee de ‘horrorset’ van 1997 heb rechtgezet.” (lacht) “Daarnaast heb ik op het Patterns Festival op Almere Strand gedraaid en op diverse kleine feestjes in en rond Amsterdam.”
“Begin 2019 werd ik door Theo Heijnis gevraagd of ik een eigen wekelijkse show van twee uur wilde doen op de zender Amsterdam Most Wanted. Daar heb ik natuurlijk meteen ja op gezegd. Mijn wekelijkse Monday Breakbeat Sessions shows op AMW gaan ondanks corona gelukkig gewoon door. Het is jammer dat voor publiek op een event draaien even niet tot de mogelijkheden behoort. Misschien dat in 2021 er weer zicht is op feestjes. Tot die tijd ben ik blij dat ik iedere week mijn ding bij de radio kan doen.”
Dit interview met Lie Dope is oorspronkelijk in oktober 2020 gepubliceerd op This Is Our House.
Wie is Lie Dope?
Al vroeg in zijn leven kwam Lie Dope in aanraking met muziek. Zo had hij onder meer blokfluit en drumles. Vanaf zijn 12e kocht hij zijn eerste plaatjes of kreeg platen voor zijn verjaardag cadeau. In eerste instantie veel hip hop, denk aan lp’s van de Fat Boys en verzamel lp’s als ‘Rappers Delight‘, Electric Boogie etc, etc. Vanaf 1989 richtte zijn muzikale interesse zich steeds meer op acid/house.
Vanaf 1991/1992 kwamen acts als Altern 8, the Prodigy en SL2 opzetten die Lie Dope meteen aanspraken. Die stijl is Lie Dope toen verder gaan volgen. Hij kwam al snel tot de ontdekking dat er nog veel meer tracks in die breakbeatstijl werden gemaakt.
In 1994 was de import van breakbeat platen nog steds schaars. In die periode nam Lie Dope een abonnement op Wicked Hardcore, een zeer underground speciaal tijdschriftje geschreven door breakbeatliefhebbers voor breakbeatliefhebbers. Onder anderen DJ Dreazz zat hierachter. In de eerste helft van 1994 kwam de term breakbeat bovendien steeds meer op de achtergrond en kwam de naam jungle techno steeds meer naar voren.
In het najaar van 1994 werd Triple Vision opgericht, een bedrijfje wat zich voornamelijk bezig hield met het importeren van breakbeat en jungle platen vanuit Engeland. Dankzij Triple Vision was het voor breakbeat/jungleliefhebbers zoals Lie Dope mogelijk om platen te bemachtigen op labels die eerder niet of nauwelijks te krijgen waren.
In 1996 bezocht Lie Dope zijn eerste Dance Valley-editie. Qua mixjes maken thuis ging het ook steeds lekkerder en Lie Dope dacht: ‘Laat ik eens een tapeje naar Fresh! sturen. Dat was eenvan de jungle/drum & bassorganisaties uit die tijd. Tot zijn grote verassing vonden ze het wel wat en in het najaar van 1997 had Lie Dope zijn eerste twee dj-optredens in de pocket: eentje in de Mazzo en eentje in de Melkweg.
