This post is also available in: English (Engels)
Toen ik Robin Albers a.k.a. Jaydee in 2015 interviewde omtrent zijn first gig, zei hij direct: ‘Het is toch veel leuker als je me om de gig vraagt die het diepste indruk op me heeft gemaakt’. Zes jaar later is het zover. DJ/producer Jaydee over zijn Most Memorable Gig: “Struise Afro-Amerikaanse dames stonden voor het podium en riepen me toe: ‘I want Jaydee!’ en ‘Give it to me little drummer! Come on, suck it to me blue eyes!’”
“Ik heb natuurlijk enorm veel gedenkwaardige optredens gehad gedurende de afgelopen dertig jaar en sommige zijn me echt bijgebleven. Eentje daarvan is mijn eerste gig in de Verenigde Staten.”
Club Shelter NY
“Dat was in 1992. Plastic Dreams was net bij het Belgische R&S Records uitgekomen en ging in Amerika door het dak. Ik stond zelfs nummer 1 in de Hot Billboard Dance Charts. Net voordat ik die eerste plek bereikte, werd ik door Katrien van R&S gebeld. Ze had optredens in drie verschillende clubs in New York voor me geregeld. Dat waren Club Limelight en de bekende underground Club Shelter. Van die laatste weet ik de naam niet meer. Club Shelter was zo’n beetje het Mekka van de black house in New York, vergelijkbaar met de iT en RoXY in Amsterdam. Club Limelight heeft nog steeds die magische klank.”
Al Pacino
“We stonden er met z’n drieën: keyboardspeler Menno a.k.a. mr. Blue Eyes, drummer Fernando a.k.a .Tony Montana, en ikzelf op keyboard. Samen met mijn toenmalige vriendin Michou en deze driekoppige live-band togen we naar Shelter. Keyboardspeler Menno was een echte Italiaan uit Sicilië die eruitzag als Al Pacino. Ik zie ons nog in de taxi zitten, terwijl hij tegen de chauffeur riep: ‘Put the gas on the floor, we want some more’. Het leek wel of we in The Godfather zaten. Hilarisch!” (lacht)
Snikheet
“Tijdens die week was het snik- en snikheet in New York. Het asfalt smolt zowat. Het was de week van Independence Day en we sliepen in een prachtig hotel. We zijn onder meer naar een avonturenpark geweest en hebben heftige dingen gedaan, zoals bungeejumpen en een betonnen rodelbaan afracen. Tijdens een jump met een hangglider boven een meer maakte ik per ongeluk een driedubbele salto achterwaarts. Ik kreeg een groot applaus van de vele toeschouwers maar was zelf vooral blij dat ik niets had gebroken. Als klapper op de vuurpijl reed ik boven op een Amerikaanse bak met vier latino’s à la Breaking Bad in de wagen. Ik dacht dat ik erin blééf! Ik heb de schade direct met 490 dollar afgekocht, anders was ik waarschijnlijk in het ziekenhuis beland.” (lacht)
Plastic Dreams Live
“Ik begon mijn gig met een live-uitvoering van ‘Plastic Dreams‘ waarbij ik zelf ook achter een keyboard stond. Vrij snel na dit optreden was ik trouwens klaar met semi-live spelen. Het is allemaal zo fake en betrekkelijk. Live spelen, is live spelen. Ik ben derhalve geen fan van digitale optredens met studio gear, zoals Underworld dat on stage doet. Ik noem het ‘het verplaatsen van je studio naar een podium met een voorgeprogrammeerde computer’. Ik hou daar niet van. Ik heb veel bewondering voor Underworld, maar een live zanger maakt nog geen live-band.”
Kort rokje
“Onze live-set vond plaats op een piepklein podium. De tent was sowieso niet hoog, maar 2.50 m, dus lange mensen konden nauwelijks rechtop staan. Het publiek bestond voor bijna honderd procent uit Afro-Amerikanen die de underground vertegenwoordigden. Als er vier blanken aanwezig waren, was het veel. Ik zag er zelf met mijn toenmalige lange haar als een latino uit en de keyboardspeler dus als Al Pacino. Mijn vriendin was een blondine met een kort rokje en lange benen en trok natuurlijk alle aandacht. Zij stal echt de show.”
Timmy Regisford
“Ik was best onder de indruk want na mij was het de beurt aan de legendarische dj Timmy Regisford. Toen ik na het live performen van Plastic Dreams zelf met vinyl verder ging, was dat dus nogal spannend. In die tijd hadden we natuurlijk nog geen usb’s. Na dit optreden heb ik later nog eens in Shelter gedraaid met nog steeds Timmy Regisford als resident. De man is ook tot op de dag van vandaag bijzonder actief als producer. Het was de tweede keer dat ik voor mijn eigen bescherming achter kippengaas optrad. De eerste keer was in Parkzicht Rotterdam.”
Mainstreamland
“Maar terug naar die gig. De Verenigde Staten stonden in die tijd niet bepaald bekend om hun trendsettende rol als het op dance aankwam. Amerika was vooral een mainstreamland. Ik was dus stomverbaasd dat het publiek bij het inzetten van Plastic Dreams meteen mee begon te gillen. Struise Afro-Amerikaanse dames stonden voor het podium en riepen me toe: ‘I want Jaydee!’ en ‘en ‘Give it to me little drummer! Come on, suck it to me blue eyes!’ Ik dacht bij mezelf: ‘WTF!? Wat gebeurt hier?’ Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Na de set werden we van het podium afgetrokken en bijna verscheurd, alsof we drie Beatles waren.”
Golf van extase
“Het gevoel dat dit me gaf, is onbeschrijflijk. Ik heb zelf nog nooit opiaten gebruikt, maar ik denk dat dit gevoel in de buurt van dat effect kwam. Een golf van extase ging letterlijk door de zaal en ik ervoer een natuurlijke euforie. Ik was dronken van het respect en de aandacht die me te beurt vielen, zeker gezien de doelgroep. Het was immers een behoorlijk extravagant publiek.”
MC Romeo
“In Club Limelight heb ik trouwens kennisgemaakt met de allerbeste mc ter wereld, Romeo. Hij had haar tot praktisch op de grond, zoals Predator uit de film met Schwarzenegger, en hij was nogal groot van gestalte. We zijn drie dagen door Romeo en zijn vriendin op sleeptouw genomen. Zij hebben ons het echte New York laten zien. We zijn zelfs op een psytrance-feest in Central Park beland. Ook hebben we op het strand bij Manhattan gelegen.”
Klein ventje
“Hierna heb ik praktisch de hele wereld gezien, overal en nergens opgetreden en van alles meegemaakt, maar ik kijk met een glimlach op deze gig terug omdat het mijn eerste keer New York was. Dat ik, een klein ventje uit het Nederlandse Elst, in Club Shelter mocht optreden en door dit publiek werd geaccepteerd, was fantastisch!”
Proton Radio
“Vandaag de dag ben ik nog steeds druk bezig. Ik heb elke zaterdag van 00.00 tot 01.00 mijn radioshow op ISLA 106 Ibiza. Deze show is een mix van een uur met intense melodic house. Elke eerste zaterdag van de maand zit ik na Hernan Cataneo om 14.00 uur op Proton Radio. Proton Radio is een fijne radiozender met veel goede dj’s in de techhouse scene. Sommigen van hen hebben wereldwijde bekendheid via deze zender verworven, zoals bijvoorbeeld Miss Melera, Buddy Suwijn, Olivier Weiter, Clay en André Zeldenrust. Ons land is dus goed vertegenwoordigd op de beste deep housezender van de wereld!”
“Binnenkort komt mijn dubbelalbum ‘This is Jaydee’ uit bij BONZAI Progressive. Ook wordt dit jaar een tweede album van Electronic Bodyguards bij Balearic Records gereleaset. Het jaar 2020 is voor ons dj’s het slechtste jaar ooit. Natuurlijk geldt dit overigens niet alleen voor ons maar voor velen. We leven ons leven niet meer, het is afgepakt door een onzichtbare vijand die ons te lang in de greep houdt. Ik vrees voor 2021 omdat de angst overheerst. Ik ben bang dat 2021 ook een slecht jaar zonder festivals gaat worden. Voor mij is dat welhaast onmogelijk om te begrijpen en ik denk voor velen met mij. We gaan het meemaken. Ik wens al mijn collega-dj’s veel sterkte met het wachten op het moment dat we weer vrij zijn.”
Dit interview met Jaydee is oorspronkelijk gepubliceerd op This Is Our House in januari 2021.
Wie is Jaydee?
Robin Albers (Jaydee) is een Nederlandse presentator, DJ en producer. Hij produceerde ook platen voor verschillende projecten. Als Jaydee maakte hij de househit ‘Plastic Dreams’ en was hij betrokken bij hits van The Sunclub en Jody Bernal.
Jaydee begon zijn carrière als DJ in 1978 in een discotheek in Rhenen. In 1984 kreeg hij een baan bij AVRO op Radio 3 als radio-dj. Hij presenteerde Toppop-radio tot halverwege 1992. Ook organiseerde hij vanaf 1984 meerdere keren de nationale kampioenschappen voor DJ-mixen.
Toen housemuziek eind jaren ’80 opkwam, raakte hij gefascineerd door deze muziekstijl. In 1990 werd Jaydee de presentator van het radioprogramma ‘For Those Who Like To Groove’ voor AVRO. Dit was het eerste Nederlandse houseprogramma op de radio. Het programma eindigde in 1992.
Daarna besloot hij zelf als houseproducer te beginnen. In 1993 had Albers zijn eerste hit met het nummer ‘Plastic Dreams’ onder zijn alter ego Jaydee. Het nummer, opvallend door het gebruik van een Hammondorgel, werd een internationale househit. Het werd vervolgens meerdere keren uitgebracht in speciale remixen. Uiteindelijk werden er meer dan 2 miljoen exemplaren van verkocht. In 1994 had hij opnieuw een hit met ‘Music Is So Special‘. Hij bracht ook houseplaten uit onder vele andere namen.
In 1996 startte Jaydee samen met producers Michel Rozenbroek en Dieter Kranenburg het project The Sunclub. In 1997 hadden ze een grote hit met ‘Fiesta‘ (de los Tambolireros). Dit werd gevolgd door een album en nog een kleinere hit met ‘Single Minded People‘ (oorspronkelijk een B-kant van ‘Plastic Dreams’). In de zomer van 2000 waren Jaydee en zijn medeproducers van The Sunclub betrokken bij het nummer ‘Que Si, Que No‘ van Jody Bernal, dat nummer 1 bereikte in Nederland.
In 2000 was Jaydee betrokken bij de oprichting van het dansstation ID&T Radio en in 2001 werd hij de directeur ervan. Zijn show ‘For Those Who Like To Groove’ keerde daar terug. Hij verliet echter zijn positie als directeur in de zomer van 2001 vanwege een meningsverschil met ID&T. Sinds 2015 is Robin ‘Jaydee’ Albers de A&R-manager bij Dutch DJ Booking voor verschillende labels zoals Streamin Music & First Impression. Begin 2016 werd First Impression, Jaydee’s oorspronkelijke label, opnieuw gelanceerd.
