De Gouden Kabouter Awards: Het extravagante ‘boekenbal’ van Dutch dance

header_vote
Check mijn review van de Gouden Kabouter Awards 2017, een alternatieve en extravagant event ter ere van een divers gezelschap uit de Nederlandse dance industrie.

This post is also available in: English (Engels)

Voor de één is het een heerlijke over-the-top en extravagante jaarlijkse happening om naar toe te leven, voor de ander is het een verplichting, omdat je nou eenmaal je gezicht moet laten zien tijdens de uitreiking van de Gouden Kabouter Awards in de Amsterdamse poptempel Paradiso. Ooit gold voor iedereen die ook maar íets in de Nederlandse dance-industrie betekende dat je hier van de partij moest zijn. De kaarten zijn echter geschud en vallen dezer dagen anders.

Ja, Nederlanders zijn onmiskenbaar de grootste dancepioniers ter wereld. Ze vonden het genre misschien niet uit – die gedeelde eer voert van Chicago en Detroit naar Frankrijk en Duitsland – maar ze hebben het wel meteen geadopteerd en tot volwassenheid gebracht, waarna het kind kon uitwaaieren en vele kleinkinderen met eigen persoonlijkheden baarde.

Houseveteranen

Inherent hieraan is echter dat deze houseveteranen de term ‘veteranen’ ook steeds letterlijker waarmaken; het grijze haar voert royaal die categorie aan. Wat overigens niet betekent dat een gevorderde leeftijd gelijkstaat met minder productiviteit. Natuurlijk niet. Miles Davis en Freddy Mercury gingen ook gelauwerd door tot het bittere eind. Muziek stroomt nou eenmaal door je aderen, ongeacht leeftijd.

Gevorderde leeftijd

ijk maar naar Jan Bakker, die ik in Paradiso onderaan de trap naar de toiletten tegen zijn 72-jarige bijzonder energieke lijf liep. Jan luistert overigens niet alleen naar house maar naar ‘alle muziek’. En hij rookt niet. Dat is eigenlijk ook wel handig voor wie wat langer wil leven.

Jan Bakker and Marceline 2018 - De Gouden Kabouter Awards: Het extravagante 'boekenbal' van Dutch dance

Amsterdam dance business

De Gouden Kabouter Awards is een event dat ooit een soort equivalent van het boekenbal was, maar dan in de Amsterdamse dance business. Geen EDM en geen echte underground maar opererend in dat aanzienlijke middenvlak waar het werkelijk gebeurt. Gay, classic, techno, house – de scenes waarin jezelf zijn wordt gewaardeerd – voeren de boventoon.

De scene verjongt

Logischerwijs komen er echter nieuwe feesten, festivals, organisatoren, artiesten en alles wat hierbij komt kijken. De scene verjongt. En zo hoort het ook. Hiermee gepaard gaand, ontstaat een andere kijk op de Gouden Kabouter Awards. De twintigers van deze tijd hechten niet zoveel waarde aan dit event en de award als men jaren geleden deed. Dit werd vandaag, tijdens de uitreiking, eens temeer duidelijk toen diverse genomineerde festivals geen of slechts een enkele afgevaardigde hadden gestuurd. In het eventuele geval van een award kon dan in ieder geval íemand het podium op gaan om de Gouden Kabouter in ontvangst te nemen. Toen deze situatie zich daadwerkelijk enkele malen voordeed, bestond een zinsdeel van de ongelukkige afgevaardigde steevast uit het bedankje en een opmerking in de strekking van: ‘Helaas kunnen die en die er niet zelf zijn. Ze zijn nog brak van het weekend/ze zijn ziek/ze hebben een zwaar weekend gehad’. Alleen in dee dance scene een geldig excuus dat iedereen begrijpt. Winnaars die schitteren door afwezigheid lijkt mij evenwel ook heel wat te zeggen over de status die een Gouden Kabouter dezer dagen heeft.

Geruchten

Elk jaar gonst het natuurlijk ook weer van de geruchten. De GKA lenen zich bij uitstek voor een jaarlijkse variant op RTL Boulevard. Uiteindelijk neemt niemand de kabouters dusdanig serieus dat men er wakker van ligt als je als genomineerde toch misgrijpt. Dit heeft diverse redenen. Het begint bij het moeten stemmen op nogal originele en opmerkelijke categorieën, bijvoorbeeld: ‘Nieuw Kamerlid’ of ‘Minister van Volksverlichting’.

Grachtengordelonderonsje

Een andere reden is dat je er maar zin in moet hebben, een maandagavond (dus verplicht vrij nemen de volgende dag) vol kitsch en onzin en vooral veel pretentie. Immers: het betreft hier bij uitstek een grachtengordelonderonsje. Heeft het boekenbal niet eveneens die reputatie? De festivals die stiekem het Joost van Bellen-stempel dragen, scoren qua awards sowieso hoog. Ondanks jonge medewerkers en misschien wel mede dankzij het aanzienlijke lgbtq-gehalte. Bovendien kent Joost de Kabouter-organisatoren en tevens generatiegenoten natuurlijk al ééééuwen. In tegenstelling tot het vermoeden van partijdigheid omtrent de DJMag Top 100 DJ’s hangt om de Kabouters heen echter geenszins een zweem van ‘met geld kun je alles kopen’. Absoluut niet. Nepotisme, in de wandelgangen ook wel vriendjespolitiek genoemd, is hier eerder aan de orde. Volgens een principe van alle tijden: je bent wie je kent.

Misschien doet mijn eigen stijgen in jaren zich gelden. Hoewel ik praktisch 24/7 met dance bezig ben en mezelf behoorlijk op goed geïnformeerd acht, kende ik enorm veel namen van genomineerden niet. En voor degenen die ik wel kende, ben ik blij dat ze dit jaar die credit kregen: die Gouden Kabouter inclusief vergane glorie als een stukje erkenning. Minitech Project en Thunderdome: welverdiend!

‘Personeel’

Ik vraag me af hoe volgend jaar verloopt. In mijn beleving was deze avond een stuk minder drukbezocht dan de 2016 editie en zoals ik al zei, vonden diverse winnaars het kennelijk niet belangrijk genoeg om zelf in persoon aanwezig te zijn, doch ‘personeel’ te sturen.

Rubzman (foto hieronder) ontving dat jaar een Gouden Kabouter en was in tegenstelling tot hen wel present om ‘m in ontvangst te nemen.

Rubzman receiving an award at the Golden Gnome Awards 2016 - De Gouden Kabouter Awards: Het extravagante 'boekenbal' van Dutch dance

Genot

Heb ik een gezellige avond gehad? Jazeker! Het is een genot om een willekeurige maandagavond in april met je geliefde vrienden door te kunnen brengen. Altijd! Daarbij zie ik sommige mensen maar eens per jaar, bij de Gouden Kabouter Awards. Misschien zijn het appels en peren maar als ik zie dat de Dancefair wordt overstroomd door duizenden 15-plus jongens en een enkel meisje die ongetwijfeld nog nooit van de GKA hebben gehoord, tja, dan illustreert dat mijn gevoel van vergane glorie. Het idee was ooit goed maar behoeft vernieuwing en verjonging om nog aantrekkelijk te blijven voor de huidige ondernemende organisaties in dit geweldige dancelandschap.

Opfrisbeurt

Een goede opfrisbeurt zou wonderen doen, zowel qua presentatoren (m/v) en vormgeving als in achtergrondmuziekjes die je alleen kent als je royaal voor 1990 bent geboren of altijd in gaycafe’s rondloopt. Toegegeven, de avond verliep aanzienlijk minder lijzig als vorig jaar, er zat dit keer wel een fijn tempo in. Het was echter voor een scherp waarnemer duidelijk dat de aanwezige twintigers, die zijn opgegroeid in een zapcultuur, nog net niet zaten te gapen. En zij niet alleen. Na afloop van het GKA-programma liep Paradiso dan ook snel leeg.

Techno Tuesday

De organisatoren van Techno Tuesday, Dejan en Linda Milojkovic, wisten de zaak nog een beetje te redden en deze eeuw in te tillen: zij maakten er in de Paradisokelder voor één keer een vette Techno Monday van. Voor alle generaties. Helaas schreef de helft van het gezelschap in de grote zaal de technokelder meteen af. In mijn beleving hun gemis. Ik ben immers wel een sucker voor het genre en heb groot respect voor Dejan en Linda.

Idealisme

Zien en gezien worden, maar niet op Rembrandtpleinniveau. Worden gezien in je volle JIJ en dat ook mogen zijn, in al je extremiteiten of huist burgerlijkheid. Daar zouden de GKA ooit kampioen in zijn geweest. Ik ben pas twemaal aanwezig geweest en ik vermoed dat het inderdaad ooit zo was en dat de Gouden Kabouter Awards een jaarlijks feestelijk hoogtepunt vormden. Misschien was het ooit ook geen doorgestoken kaart wat nominaties en prijzen aangaat (tja, die roddels) en is dit event uit idealisme en mooie gedachten geboren. Ik heb het sterke vermoeden van wel. Omdat de maatschappij achterliep en deze ene avond per jaar een verbondenheid schiep, een bevestiging van het ware gedeelde karakter dat de house in de basis kenmerkt en dat minstens bestaat uit love, peace and happiness. De vibe van de hippies van de jaren negentig.

House is van iedereen

House is tegenwoordig echter van iedereen. Wereldwijd zijn er ontelbaar vele slaapkamerproducers- en dj’s (m/v) die dromen van een fantastische carrière in deze industrie maar die de wereld louter digitaal beschouwen. Branding is the operative word. Een award die, in hun ogen, wordt uitgereikt, ‘door een stelletje bejaarden op een event van en voor bejaarden’ (nog net geen bingo). Tja… as if they care. Zij reiken naar Instagram of Snapshat, virtuele hangouts waar geen ziel van de GKA heeft gehoord, en hebben in een minuut driemaal zoveel likes te pakken als het totale aantal aanwezigen in Paradiso vanavond.

Misschien is het tijd om de GKA te herwaarderen. De realiteit onder ogen te zien en te beseffen dat dit een leuk jaarlijks event is voor een bont gezelschap van 35-plussers, vol gekkigheden en verrassingen. Echter met het besef dat de awards an sich niet meer voldoen aan het kwaliteitspredikaat dat ze van oudsher hadden. De tijd waarin de slim bedachte en originele categorieën bijdroegen aan de status van de award is voorbij. Tegenwoordig hangt er vooral een zweem van vergezocht en een beetje zielig omheen.

Deel deze post