This post is also available in: English (Engels)
De eerste keer dat ik Boudewijn Böhre aka dj Ken Böhre ontmoette, was ik onmiddellijk gecharmeerd van zijn ontwapenende blik en groot enthousiasme.
Tussen de bedrijven door liet Boudewijn los dat hij ook als dj en producer actief was. Met als mentor niemand minder dan de doorgewinterde housepionier cq dj/producer bovengenoemde mr. Koning. Dat zou op zich al referentie genoeg moeten zijn geweest, ware het niet dat mijn ervaringen met begin-twintig producers de laatste tijd bemoedigend doch niet mindblowing zijn geweest. Allemaal leuke knullen en meiden, begrijp me niet verkeerd: intelligent, welopgevoed, ambitieus.
KERK
Negen van de tien keer echter, als ik vraag welk genre ze produceren, is het antwoord: ‘house’. Zo etiketteerden onder anderen de mannen van KERK, anderhalf jaar geleden, in de catacomben van Paradiso, hun muziek tegenover mij. Later, in de grote, bomvolle zaal, waar twintigers en dertigers harmonieus voortdeinden, werd mijn aanvankelijke vermoeden bewaarheid.
'House'
‘House’ als genre an sich is wat mij betreft nogal oninteressant. Het is zeker geen slechte muziek, en al helemaal niet indien door global twintigers als KERK geproduceerd. Goede house bestaat uit enorm veel lagen die ook daadwerkelijk een beroep op eerder onaangeboorde breinsynapsen doen. House, zoals hierboven omschreven, die van vandaag de dag, niet de classics, ontbeert echter, ondanks die knappe, spannende lagen, een drive. Het kabbelt maar door, als een meanderend riviertje. Ik mis persoonlijk een stuk spanning, highs, lows en breaks.
Geen blad voor de mond
Terug naar Boudewijn aka Ken Böhre. Wie schetste mijn verbazing en de stiekeme streling van mijn ego toen ik deze week een mixje van Boudewijn in mijn mailbox kreeg. Ik krijg wel vaker voorproefjes van bevriende producers toegediend, en eerlijk gezegd verrast het me nog elke keer dat ze prijs stellen op mijn feedback. Ik neem namelijk meestal geen blad voor de mond. Of zou dat het zijn?
Schrik
Even sloeg de schrik me om het hart bij het aantreffen van Boudewijns mail. Ik vreesde dat hij in het spoor van zijn eveneens getalenteerde generatiegenoten zou zijn gestapt en dus een kwalitatief hoogstaand doch voor mij muzikaal niet bijzonder interessant setje had neergezet.
Praise the lord (zei de atheïst)
Praise the lord (zei de atheïst). Ik had het bij het verkeerde eind. Yes! Boudewijn vervulde met trots. Oké, het was geen vette techno set, maar gelukkig meanderde zijn set niet saai en gedwee. Plus enorm belangrijk: de set bevat spanning! En een gedegen opbouw! En breaks!
Ergo, meneer Ken Böhre: u mag blijven! Ik mis persoonlijk nog een beetje pit, maar dat is ook een kwestie van smaak. En daarover valt nu eenmaal niet te twisten. Ik ben enorm benieuwd hoe jij je zult ontwikkelen.
Dit artikel is oorspronkelijk op 12 mei 2015 op Fronza.nl gepubliceerd.
Links: